Solitaire oynarken:)

Ayıptır söylemesi, tavla okey neyim bilmem :)

Hiç de anlamam :)

Öğrenmemişim vakti zamanında, bu saatten sonra da olmuyor :)

Ne masada ne pc de yanaşmıyorum bu yüzden oyuna :)

Okey ve tavlayla tek bağlantım masadakilere çay kahve ikram etmekten bir de önemli bir taş varsa oynayanın çayının şekerini karıştırmaktan ibaret :)

İskambilden de anlamıyorum.

Nasıl olduysa pc de solitaire öğrenmişim ama, neyin nereye geleceğini öğrenmişim.

Kağıtların ismini bilmiyorum.

Pc yazılımları değiştikçe solitaire oynama şekli de değişiyor sanki.

Oyunun temel prensipleri değil de pc nin sağladığı olanaklar gelişiyor gibi geliyor bana.

Mausla çift tıklayınca kendi kendine yerini buluyor kağıtlar ya şimdi ipucu da var artık.

Hangi kağıdı oynamak lazım belli oluyor ipucuyla.

Çift tıklayınca yukarıdaki deste de diziliyor hemen varsa aşağıda dizili kağıtlar.

Sürem bayağı düştü tabii.

Yeni pc lerdeki yeni yazılımla oynamak görsel olarak keyifli oluyor.

Hem daha seri oynuyorum hem de işim varsa oyunu beklemeye alabiliyorum, kaydedip sonra dönebiliyorum.

Tek tek her sıraya çift tıklayıp yukarıyı tamamlamaktan kurtuldum :)

İki tık tıkla işlem tamam oluyor :)

Bazen tabii :)

Bazen olmuyor, bazen de oyunda uyarı veriyor, ''kıyamammm, boşa uğraşma şekerim, olmuyor; zorlama işte yeniden aç desteyi'' diye :)

Aşağıda dizili sıraları bazen denk gelen bir kağıtla çift tıklayıp yukarıda sıralamak tuhaf bir his :)

Bazen bazı işlerimizi uğraşır uğraşır her münasip koşula rağmen halledemeyiz.

Olmadı mı olmaz hiçbirşey :)

Bazen de birikmiş bir sürü dert, konu, mesele, minik bir mucizevi dokunuşla çözülüverir.

Şaşar kalırız.

Hayat oyununda elimize gelen kader kartı, nasıl olduğunu anlayamadan irademizin çift tıklamasıyla yerine gidiverir sanki.

Çözülen şeylerin tamamlanan solitaire destesi gibi pırıltısını görüveririz.

Seviniriz, daha bir şevkle yolumuza devam ederiz hayat yolunda :)

Güzel bir duygu :)

''Neden?'' diyacahsan...

Ne biliim...

Ele işte :)