Son okuduğum

Kentlerde, kasabalarda, köylerde yaşayan güncel insanın kaç tanesi kafasını gökyüzüne kaldırıp bakmıştır bugün. Öyle nedenli de değil, öylesine. Üstelik göz hizasında dolanıp duran onca koşturmaların içinde, incir çekirdeğini çok çabuk unutmamızdan belli onca sözlerin, hareketlerin, bakışların, kokuların, seslerin içinden başını kaldırıp bakmak göğe. Bugün kaç kişi yapmıştır?

Sonsuzluğun içinden büyük sırra ulaşmak, tüm bir yaşamı vermek bu uğurda. Devrilmek hayata karşı; gerçek denen hayatı özlemlemek. Tüm bencilliğiyle kısmak her şeyi; sadece nefes alacak kadar yürünen yolda aşkı sızılamak…

O'na ulaşmak tüm çaba, birliğe, bir olmaya; tek bütünde eşleşen paydada eşitlenmek bire. Sonsuz sırra yürürken “bana seni gerek seni” şiarını pusula edinmek. İnce bir boyun uzatmak, karşılığında verilecek en dürüstçesi, can. Bencilce yürümek ve inatla; ulaşmak, semada da olsa.

***

Sayın Ahmet Ümit'in son kitabını okurken düşücelerimden dökülen kelimelerdi yukarıda yazdıklarım.

Keşkelerim de var tabii:

Çok uzun ve gereksiz pasajlar var kitapta. Yine aynı uzun konuşma, anlatma derdine düşmüş yazar. Kitabın ismine yakışır bir gizemi daha farklı bir konuyla verebilirdi; beğenmedim.

Fark ettiğimse şu oldu; önemli olan anlatılmak istenenin çevresinde dolanarak anlatmak değil, içine girebilmek, Şems ve Mevlana’yı birebir anlatmak. Aylarca halvette ne düşündüklerini, yaşadıklarını yazabilmek. İşte zor olan bu!

Çoğu yerde hayal ve gerçek arasındaki geçişler iyi. Ama bu kez de yazarın bitmez tükenmez hikayeciliği ortaya çıkıp konuyu boğuyor. Hiç gerek yokken.

Dedim ya, oluş anını anlatmak, zor olan bu: ÖZNEYİ ANLATMAK, ÖZNESİZ.

Kitabın kapağı son derece basit ve konuyla ilgisiz. Yazar aynı zamanda kitaplarını kapaklandırabilmeli, baştan savma olmuş.

Yazar farkında mı bilinmez ama, son derece tehlikeli virajlara girmiş. Örneğin varlığını inkar ettiği radikal bir örgütün İslam’ın kurallarını birebir uygulama yöntemleri birçok insana yol gösterici.

Herkes tanrıya ulaşıp tanrı olduğunda mısırları, ekinleri, sütleri, etleri; sıradan hayatın ihtiyaçlarını kimlerin sağlayacağını düşünmek biliyorum son derece basitçe ama Miss Susan'ın da dediği gibi, basit yaşayarak ve insan olmanın sorumluluğunu taşırken üreterek ulaşmak tanrıya; hedef olmalıydı.

Sonuç olarak: daha kısa, daha zekice, yaratıcı ve tabii işlediği konu nedeniyle ticari kaygılar düşünmeyen bir kitap olabilirdi.

Toplarsam: tavsiye ederim.

not: hadi bakalım ahmet bey, benim kitaplarımı da siz okuyun. (ben onlar gibi yazar olsaydım eğer, MB en çok uğradığım yer olurdu).