Son perde

<ı>Perde…

<ı>Kağıt gemilerin

<ı>Lüks kamara yolcuları

<ı>El sallıyordu

<ı>Rıhtımın dubasından

<ı>Ayrılırken halat…

<ı>

<ı>Rüküş kontesler ellerinde

<ı>İpek mendiller

<ı>Sahte ağlamaları suratlarında…

<ı>Rimelleri damlıyordu

<ı>Karton dalgalara…

<ı>

<ı>Ayın ipi çekilmişti

<ı>Güneşi asmışlardı

<ı>Sahne yüzüne…

<ı>Göz kamaştıran kalabalıktı

<ı>Mezbele düşlerinde…

<ı>

<ı>Martı didişmesi balıkla…

<ı>Bata çıka

<ı>Çıka bata…

<ı>Ufuk çizgiydi…

<ı>Güneşin ipi uzayınca

<ı>Kızarıyordu

<ı>Şarapçana…

<ı>

<ı>Teskeresiz kaçak vedalar

<ı>Damlarken müjgandan,

<ı>Sığırtmaçsız koyunlar

<ı>Firar ediyordu gün ortası

<ı>Uykudan…

<ı>

<ı>‘’Nasıl’’ dedi alaylı

<ı>Böyle mi buyurmuştu Zerdüşt

<ı>Ahuramazda nın kitabından…

<ı>

<ı>Karton dalgalardı

<ı>Sahnenin kıyısına vuran

<ı>Ufukta bir okka ağırlığında güneş

<ı>Yalpalayıp duruyordu rüzgara eş…

<ı>

<ı>Beyaz kamaranın

<ı>Pembe panjurlu camlarına

<ı>Ebabil yuvası gibi

<ı>Açılmıştı gözleri…

<ı>

<ı>Dubalar çok uzak

<ı>Halat kimsesizdi

<ı>İpek mendiline rimel bulaşık kadın

<ı>Ağlıyordu korkudan…

<ı>Suflörler çekildi aradan

<ı>Karton dalgalar

<ı>Kağıt gemi

<ı>Ve bir de

<ı>Yaradan…

<ı>

<ı>Heyhat dedikleri

<ı>Son yakarışmış

<ı>Teşevvüş

<ı>Denizin güneşle buluştuğu yerde

<ı>Kerameti uykudaymış…

<ı>

<ı>Saldı saçlarını

<ı>Kağıt geminin güvertesinden

<ı>Karton dalgalara

<ı>Daldı o anda

<ı>Derin bir uykuya…

<ı>

<ı>Apak bir kağıt koydular önüne

<ı>Arafın halesinde

<ı>Şerhet dediler ruhunu

<ı>Misal alemine…

<ı>Sonrada boya…

<ı>

<ı>Önce aktı

<ı>Duru bir körlük gibi

<ı>Ürktü boşluğundan sonra…

<ı>Fenafillah…

<ı>Maviye boyadı her yeri

<ı>İtti elinin tersiyle

<ı>Tüm renkleri…

<ı>

<ı>Kim görmek isteyebilir ki

<ı>Çimene verip sırtını

<ı>Göğü beyaz…

<ı>Kuşlar bile kaybolur

<ı>Uçamaz…

<ı>Nihayet bulsun ömrüm

<ı>Atın beni içimin rengine

<ı>Tekliğime bölüneyim…

<ı>

<ı>Ve kapandı

<ı>Son perde…