Sonunda kar başladı

Sonunda kar başladı…

Kaç gündür çocuk gibi kar yağmasını bekliyordum. Neden bilmiyorum birden bire mutlu oluverdim. Hemen camı açtım, içeriye mis gibi kar havası girsin diye, radyoyu TRT FM’e ayarladım. Müzikler çok güzel, hava güzel….

Ablamı aradım, o bayılır böyle havalara, kendine bir kahve yapıp camın önüne geçer ve büyük bir keyifle kahvesini yudumlar. Ama bugün beni bekleyecek, kahveyi beraber içeceğiz. Onunla kahve içmek gerçekten de büyük bir keyiftir. Öyle büyük bir özenle kahveyi hazırlar ki, kahveyi yudumlarken çok önemli ve özel bir şey yapıyormuşsunuz gibi gelir. Bu duygu ve ifadeyi şimdiye kadar sadece iki kişide gördüm, birisi ablam diğeri ise büyük teyzemdir. Ablam hayatın her anından, her güzelliğinden zevk alan bir kadındır, yaptığı her şeyi büyük bir zevkle ve sevgiyle yapar. Onunla kahve içmenin tadı da işte buradan geliyor.

Kar bir hızlanıyor bir duruluyor, keşke daha çoğalsa, lapa lapa yağsa. Umarım akşama kadar her yer bembeyaz olur. Dışarıda ki insanlarda çok mutlu görünüyor, havadaki küçük bir değişiklik bile nasıl etkiliyor biz insanları…..

Sanki kar çok tutmayacak gibi, yere düşenler hemen eriyor. Ama dağların tepe kısımlarında biraz beyazlaşma var, bu şekilde hiç durmadan devam ederse belki akşama doğru tutmaya başlar. Olsun, bugün tutsa da tutmasa da kar yağıyor, hem de çok güzel yağıyor….

Havadaki her kar tanesi sanki içimde uçuşuyor…
Kalbimin her noktasına tek tek dokunuyor...
Her bir dokunuşta, kalbimde küçük küçük heyecanlar hissediyorum…
Her küçük heyecanda yüzümde gülücükler açıyor…
Ve, ben bugün çok mutluyum!!!!
Hem de çok!!!!
Çünkü kar yağıyor…..








http://isteoylebirseyy.blogspot.com/