Sorun

Bu gün yeni bir sorunla karşılaştım. Şu anda yaptığım şeyi yapmak için seni kullanıyor muyum. Aslında buna cevabım var. Oldukça da eminim. Oldukça daki mütevaziliğe aldanmamak gerekir. Aslında kesindi ama, daha önce, dolaylıda olsa sorunla karşılaştığım için ve şimdi de bunu anlatmaya başladığım için diğer ihtimal olabilirliğini gösterdi. Ve ben de ne olur ne olmaz diye oldukça dedim.

Ama şimdi ara vermem gerekiyor. Çünkü olay, o dolaylı yollarda karşılaştığım zaman tırmalasa da bi şekilde üzerini örttüğüm şekilde gelişiyor. Baksana daha yarısını anlatmadan yazmaya başlıyorum. Ne kadar, aslında aksini yapmak istediğini düşünerek başlasam da. Bi yandan da bu durum diğer ihtimalin varlığını kuvvetlendiriyor. Ve bu benim, hiç hoşuma gitmiyor.

01:26

Şu an yaptığım şey umarım çakallık değildir. Son cümlemin bitip saati yazdığım zaman anlamıştım pek geçmeden yeniden yazacağımı. Dur bakim saat kaç: 01:35.

9 dakika geçmiş. Bi de yetmezmiş gibi yazıya başlarken baktığım saati içerde, dur bakim diye  tekrar soruyorum. Lavukluk yok mu bunda Allah aşkına. Bi de sınırı yok bunun. Lavukluğumu bile lavukluk yaparak soruyorum.

Gene de hakkını yemeyelim yazının. Her zaman olduğu gibi yolu bilemedim ve olduğum yerde kaldım. Tamam başta o kesti yolunu ama şimdi hatırlamak içinde ondan başka şansım yok. Başka şeylerde var ama benim için onun gücü büyük. Müzik kadar hızlı değil fakat sağlam. Kalıcılığı fazla. 

Ve yine gene de, yazıya hakkını vermek için inceden bi övgü yaparken bile, lavukluk yapıyo olma ihtimali ayaklarımı gıdıklıyo. Baksana hatırlamak için ondan başka şansın yok dedikten sonra burda bitiyor. Ama illa da sorun ne? diye soranlara da: lavukluk değil abi derim.