Sözcüğe eşik attırmak

“Dil, kuruluşu ve yerleşmiş ses düzeniyle toplumsal bir kurumdur. Anlatım, sözcükler içinden yapılan seçim sonucu oluşturulan tümceyle ortaya çıkan bireyselliktir.” * 

 

Yani anlatım kişiden kişiye değişir. Her anlatım arasında başkalık vardır. Kişinin kültür düzeyi, yaşama biçimi, toplumsal konumu, beğeniler i vb. bu başkalığı doğurur.

 

Örneğin, Özdemir İnce’nin şiiri derin, bilge, ozanca! Şiirdeki giz arka planda kendini duyurur .İnce, şiirini dil ve anlam diyalektiğinde yapılandırarak kendine özgü şiirselliğini kurar. 

 

" Rüzgara bırakma şikayet dilekçeni 

Sen dönek kent, yırtık kuma, 

diye yaz kağıdın beyaz alınlığına, 

sen hasret geçidinin softa bekçisi 

çöl katlanıyor ve gelmiyor haberci. 

 

Toprağa düşen neyin anlamıdır ? " 

 

( Bahçıvan, Özdemir İnce)

 

Sözcüğün anlamını çoğaltmak şiir türünde kolaylıkla başarılabilir. Bu, şiirde sözcüğe "eşik attırmak" olarak da adlandırılabilir.

İşte buna şiirlerimden birkaç örnek:

 

vapurda

 

kalkan mendiller

köpük

çaycı renk satıyor

yol boyu umutlar

düş satcıları

giriyor ağzıma

yakın oluyoruz

 

*

 

içdeniz

 

gülümseyişleri ayrımsıyor

giz ses

kahkahalar doluyor kuşevim

gün uzuyor

yaşam buz çağında

taşır başka denizlere coşkuları

yeşerir yürek

kentin yoksun vitrinleri habersiz

 

*

 

İstenmeyen

 

güneşle öpüştüler

korkuları yoktu

günün dayattığından

kısalıyordu ardında güz

siyah beyaz kedisi

yalanıyordu

avuç içlerini

güç olan ayrılıktı

.

*

 

* Berke VARDAR, Dilbilim Sorunları, 

Ankara, 1968, s.6