Su da iyiyim...

Yazıyorum... Ama yazamıyorum; yorgunum... Göz kapaklarımın altında sanki, adını bilmediğim canlılar... Cansızlar... Belki de hiç öyle bir şey yok... Bir o kadar ağır... Ağır ne demek sahi? 50 kilo mu, 100 kilo mu? "Ağır" ın manası? Yoksa göz kapaklarına harcanan tepki kuvveti mi? Ağır... Ağrı... Ağrı dağı kadar ağır bir ağrı... Bimiyorum; yorgunluktan... Boynum koltuğun baş kısmına dayansam mı dayanmasam mı telaşında; kararsız... Tutarsız... Şaşkın... Alt ve üst çenem... Konuşmamaya kararlı, kilitli... Ağzımı açıp dişlerimi aralamak, denizden çıkınca nefessiz kalacak bir balık kıvamında... Bacağımın birini diğerinin üzerine atmak mı? Hayır... Balıklara yazık... Su da iyiyim... Hem sudayım hem nefes alıyorum... Hafif batıyorum; nefes alıyorum, yükseliyorum... Gözlerimi açıyorum; gökyüzü, güneş... Yok... Akşam... Evdeyim... Yorgunum... Yazamıyorum... Yazıyorum...Su da olsam iyiyim...