Sultan Nevruz

Ne Kürt'tük ne Alevi'ydik. Nevruz günlerinde , Hıdrellez günlerinde olduğu gibi tatlı bir telaş olurdu evimizde, çevremizde. "Sultan Nevruz" geldi denilirdi. Biz de padişah veya kral geldi sanırdık çocuk aklımızca. Şimdilerdeyse Nevruz geldi denilince bir ürküntü bir tedirginlik sarar oldu hepimizi.
Bu bizim, yavaş yavaş sevdirerek değil de sindirerek icra edilen batılılaşma sevdamızın iflasıdır bence. Geçenlerde yayınlanan Sinan Çetin'in yönettiği kısa filmi seyretmişsinizdir umarım. Bir dönem radyolarda Türk Müziğinin yasaklanmasını hicvediyordu. Başımıza bir fötr şapka geçirmiştik ama ayağımızda hala çarık vardı.
Sultan Nevruz'u, Hıdrellezi , Bahar Bayramı İşçi Bayramı yapınca, çarığın üzerine fötr şapka geçirince, sazı atıp mandolini koyunca batılılaşırız sandık. Yanlış anlaşılmasın elbette siperlikli şapka düz festen daha kullanışlıdır, güneşten yağmurdan daha iyi korur. Elbette müziğin dili evrenseldir, müzik aletlerinin birbirlerine üstünlüğü yoktur. Ama yüzyılların verdiği alışkanlığı bir gecede haaart diye de bırakmak da zordur.
Ben Fransa'dayken ucuzluktan 5 cd'lik bir Klasik Batı Müziği albümü almıştım. Aman Allah'ım ! Dinledikçe o kadar hoşuma gitti ki; Zaman zaman Türk Sanat Müziği dinlerken yaşaran gözlerim Bach'ı Mozart'ı dinlerken de yaşarmaya başladı. Münir Nurettin ne söylüyorsa Bach da onu dile getiriyordu. Dede Efendi ne söylediyse Mozart da onu notalara dökmüştü. Ne güzel birliktelik ne güzel kaynaşmaydı bu.
Bu sancılı süreç elbette geçecek. Biz barıştan yanayız diyenlerin silah bırakmasıyla, özgürlüklerin daha da genişletilmesiyle, demokrasinin tüm kurum ve kurallarıyla yerleşmesiyle. Aydınlık barış dolu günler dilerim.