Susturan sınavlar

SUSTURAN SINAVLAR

Hepsi zordur sınavların, hepsi terletir bir şekilde. Midelere kramplar girdirir ama bazı sınavlar var ki ne geçebilirsin eşikten içeri ne dışarı salar insanı yaşadıkları. Zordur, kesiksiz ve yarasız atlatılmayacak kadar hem de. Hele çocuk yüreklerinde sınavlar daha da acıtırlar önceyi-sonrayı.

Mahremiyetimizi bile koruyamayız kimi zaman, kimsesiz bir boşlukta bütün gözler üzerimizdeyken. Öylece bakarlar korkularımız korkutarak kırmızı kırmızı. Huzurumuzsa, o zaten sınav sözünü duyar duymaz kaybolmuştur çok derinlere.

Kimileri hep yenik başlarlar hayata. Canları mı çok kuvvetlidir onun için verilir üst üste çekilmezleri yoksa çaresiz kaldığımızda sığındığımız kader mi oynar ebesiz oyunları üzerimize. Bilemeyiz. Nasıl avutulur insan ya da nasıl avutur insan kendini böyle sınavların eşiklerinde, çaresiz ve yetersiz yokluklar içinde. Ne ana yüreği olabilir başka biri ne de çocuk annesinden başka bir kucak bekler umutla.

Öyle bir rüzgar eser ki nereden estiği belirsiz, kalakalıverir sınavın içinde serçecik bir can, dili lal olur yüreğiyle birlikte. Avutmalar boşuna. Kimilerinin yarımları daha fazla olur hayatın karşısında hem de kaldıramayacak kadar erken vakitte. Kiminde kin oluşur katılaşır yüreği kimindeyse pır-pır bir telaşlı kaçıverme tutkusu. Kök salamaz, yerleşemez ne içeri ne de dışarı bırakır ayakları.

Kimileri hep eksik başlarlar hayata. Hayat, kendilerine daha fazla acımasız davranmış gibi gelir, verdikleriniyse hiç göremez gözleri korkuları yüzünden. Tutunmak isterler kendilerinden çok önce alınmış ana-baba kucakları gibi buldukları sevgiye. Sevgilerse, eksik başlanıldığında hep eksikmiş gibi gelir, gözlerinin önünde taa çocukluklarındaki sevgisiz bakışlar. Kimi babam bıraktı gitti der, kimiyse ben annemi küçücükken kaybettim. Kaybedilenin yeri hiç doldurulamaz istesen de istemesen de… Şaşırır kalırsın ölen mi daha az acıtır yoksa ardına dönüp bakmadan giden mi insanın yüreğini?

Her sevgi farklı attırır yüreği, anlamıysa birbirinden çok farklı. Eksik başlanıldığında eksik hissettirilir ya da eksik hisseder kişi kendini anlayamadan. Kim tamam olabilmiş ki!? Yine de sevgileri tamamlamak gerekir. Hele çocuk yüreklerinde, küçücük ayaklarına kirpiklerinden hüzün gölgeleri düşmesin diye.