Susuyorum

Dünyanın en büyük sanatı üzerine bir söylem benimkisi.... nacizane, geceden kalma bir ukusuzluk ve baş ağrısı....hani derler ya , ya göründüğün gibi ol ya da olduğun gibi , neden sözler uçar? çıplak gerçeklerle biz olmayız. Kabul görmeme endişesiyle gelen bir yaklaşım aslında , ama biliniz ki siz her kimseniz çok da saklayamazsınız ....oysa bir ormanin içerisinde nefes almak gibidir yandaş bulduklarınız ve sarılmaktır tutkuyla nedensiz, söylemsiz ve bekletisiz...ah bir de o ağzımızdan çıkan kelımeleri yutkunarak söyleyebilsek ve de arkasını getirebilecek cesaretimiz olsa kaçmasak ya da yalanlamasak

Ben diye başlayan cümleler başladığında korkmak gerek bilinizki artık o kişi karşınızda yanınızda olma eylemını çoktan bırakıp gitmişdir...Ah bir de bunu itiraf edebilcek cesaretler olsa...

Ben senı seviyorum der , arkadaşın sevgilin ya da her kımse . Bir gereklilik mi dir seviyorum demek ya da beklentıler içinde bulunmak ya da rahatlamak bunu mu getiriyor..yaradılış meselesimi ? benliğimize kazınan bunlarmı...ne çok şey söylemek isterde susarım bazen en büyük cevapdır susmak , tokat gibi iner o mağrur dik bakışlı yüzlere ..ama bir gerçek var ki, işte bu bile bir algı meselesi......