Sütçüler'den bir protokol anısı

Sütçüler ilçesinde henüz yolun tanınmadığı, bilinmediği yıllardı. 1970’li yılların başlangıçları. O yıllar yalnız Sütçüler ilçesine bin bir meşakkatle gidiliyor ve geliniyordu. Hele hele köyleri, kasabaları arasında yol yok, iz yoktu. Yolları bir keçinin, bir eşeğin, bir katırın veya atın geçebileceği patika dar yollardı.
O günlerin en gözde, en güvenli ve dayanıklı taşıma ve ulaşım aracı katırlardı.
Behçet Güler’in Sütçüler Kaymakamı olduğu yıllardı. (Behçet Güler Giresun valiliği de yaptı.)
Bir gün, Kasımlar yakınındaki Bucakdere köyüne, ilkokul yeri tespitine gidilecektir. Okulun yerini tespit edecek olan heyet kaymakam Behçet Güler ile ilköğretim müfettişi Kazım Yıldız, ilköğretim müdürü Osman bey ve o günün mal müdüründen oluşmuştur.
Yukarıda da bahsettiğim gibi Sütçüler merkezden Kasımlar’a ve yakınındaki Bucakdere’ye gitmek için yol yoktur. Aslında bir insan geçecek kadar yol vardır da, çalıların, kayaların arasından geçip uçuruma yuvarlanmazsanız.
Bucakdere ilkokulunun yerini tespit edecek olan devlet ricaline, bugünkü Avrupa yapımı Mercedes karşılığı olan dört adet oturaklı, çalılık, kayalık keçi yolunda rahatça gidecek olan ilçe protokolüne katır bulunur ve protokol katır üzerinde yollara düşer.
Öyle yerlerden gidilip, geçilmektedir ki, maazallah katır veya üzerindeki kişi uçuruma yuvarlansa, uçurumun dibinde parçası zor bulunacak. Yani gidilen yolun bir tarafı çalılık, kayalık, dağ, öteki yanı uçurum.
Sütçüler ilçe protokolü katır sırtında çetrefilli, dar, taşlık, kayalık ve çalılık yolda çok zor şartlarda ilerlemektedir. Bir bakıma o yıllar, Sütçüler köylüsünün, kasabalısının hastalarının, , doğum yapacak kadınlarının sallarla, katırlarla taşındığı yıllardı. O yıllar Sütçüler köylerinde, kasabalarında yaşam ağır ve acımasızdı.
Ne diyorduk? İlçe protokolü katır sırtında okul yeri tespiti için giderken, ilköğretim müfettişi Kazım Yıldız, en öndeki Kaymakam Behçet Güler’in hemen arkasında gitmekte olan Mal Müdürüne seslenir:
“Müdür bey, protokolde kaymakam beyden sonra ben gelirim. Benden sonra da İlköğretim Müdürü Osman Bey gelir. Lütfen protokoldeki yerinize, arkaya geçiniz. Protokole göre sizin bulunduğunuz yere ben geçeceğim.”
Mal Müdürü protokolde ikinci sırayı kapmışken, İlköğretim Müfettişinin sözüne kulak asmaz, assa da bu yer değişiminin mümkünatı yoktur. Çünkü tek sıra halinde seyir etmektedirler. Nasıl dönüleceği hesap edilmeden protokol hesabına girişilmiştir. Çaresiz söylenmeler içinde yola devam edilir.
Bu arada yol uzadıkça uzar ve Bucakdere’ye bir türlü varamazlar. Fakat kendisinin protokolde ikinci sırada ve Kaymakam Behçet Güler’in arkasında gitmek gibi bir hakkı olduğunu düşünen İlköğretim Müfettişi Kazım Yıldız uyarısının dikkate alınmadığına kızar ve katırını o dar yolda hızlıca sürerek ikinci sıraya varmaya çalışır. Ne var ki, dar yolda iki katır yan yana yürüyemediği için, Kaymakam Behçet Güler’in arkasında, ikinci sırada olan Mal Müdürü, katırının çalılıklara takılmasıyla kayalıklar üzerine düşer. Mal Müdürü yaralanmıştır, eli yüzü kanlar içinde kalır.
İlköğretim Müdürü Kazım Yıldız, onun yaralanmasıyla falan ilgili değildir. O, Kaymakamın arkasına ikinci sıraya geldiği için çok mutludur. Keyiften katırın üzerinde daha bir kasılmaktadır. Protokol adamı olmanın tadını tuzunu çıkarmaktadır. Yüzüne bakılma durumu olmasa da kasıntısıyla keyfine diyecek yoktur.
İlköğretim Müfettişi Kazım Yıldız dört kişilik protokolde ikinci sırayı kapmıştır ama Mal Müdürü yaralıdır ve katır sırtına yaralı muamelesi yapılarak, yatar altvaziyette zorlukla bindirilmiştir. Geri dönüş sapak yerde imkânsız olduğundan yola devam edilmiştir.
Bucakdere köyünde yapılacak olan ilkokulun yeri tespit edildikten sonra, heyeti oluşturan dört protokol adamı Sütçüler’e dönerken, protokole sadık kalarak, kimse kimsenin protokol hakkına tecavüz etmeden, kazasız, belasız Sütçüler’e geri dönmüşlerdir.
Sütçüler ilçesinin bu protokolü, ilçenin köylerle, kasabaları arasında düzgün yol bağlantısı olmadığından orada yaşayan devlet görevlileri yıllarca katır sırtında görev yapmışlardır. Sonunda Behçet Güler vali olmuştur da, ötekiler hiçbir şey olamamışlardır. Ancak emekli sonlarında Sütçüler’e bir daha gezmek amacıyla da olsa gitme riskini göze alamamışlardır.-DEVAMI KİTABIN İÇERİĞİNDE-

AYFER AYTAÇ/ ayferaytac.com