Tabuta çakılan çivi

Gelin bugün, 30 Temmuz pazartesi günü basına son dakika haberi olarak düşen; “Malatya ’nın Doğanşehir İlçesi’ne bağlı Sürgü Beldesi’nde gece davul çalma nedeniyle çıkan kavga ve ardından yaşanan alevi aileye dönük saldırı” haberini değerlendirelim.

Haberin detaylarını merak edenler yazılı basında okuma, görsel medyada enine boyuna dinleme şansına sahip.

Çok şükür! Ülkemizde “ileri” :J)demokrasi var!

Basınımız hür! :J)

Onun için biz değerlendirmeyi haberin detayında değil, özünde arayalım.

Yıl 2012.  

Çağ bilişim çağı!

Teknolojinin arakasından koşan nal topluyor.

Dünya küçülmüş, küçülmüş;  küçücük bir köy olmuş.

Dili dini, rengi değişik âdemoğlu; bir birleri ile yakın komşu ve hatta bazen akraba.

Üstelik İslam’ın en kutsal ayı Ramazan’ı, idrak ediyor ve yaşıyor ülkem.

Ramazan münasebeti ile yapılan radyo televizyon programlarında anlı şanlı Profesörler,  yazarlar, bilim adamları, gazete köşelerinde, televizyon ekranlarında Din adına, sevgi, hoşgörü, dostluk ve sabır sözcüklerini dilinden düşürmüyor, kalemlerinden akıtıyor.

Kaldı ki İslam sözcüğü “Arapça"se-le-me" kökünden türemiş ve anlamı barış!

Adı barış olan Dinimiz İslam’ı hem de en kutsal ramazan ayında kavgaya dönüştürmek ancak ekilen cehalet tohumu ile yeşertilebilinir.

Hiç düşündünüz mü bizi neden birbirimize düşürmek için bu kadar çok uğraşıyorlar?

Düşünmediyseniz, başınızı ellerinizin arasına alın ve enine boyuna yeniden değerlendirin.

Yurt edindiğimiz Anadolu, Yüce kitabımız Kuran’ın anlatımı ile altından Irmaklar akan tamı tamına  bir cennet!

Bu cennet Vatan’da dost düşman, uzak yakın bütün âdemoğlunun gözü var!

Gözleri çıkasıcalar, bizi bir birimize düşürüp; bu Cennet’e kendileri sahip olmak istiyor.

Ve sıklıkla etnik kökeni, dini,  mezhebi, aramızda ayrıştırıcı olarak kullanarak, birlik ve bütünlüğümüzü bozmanın yolların test ediyor.

Ne yazıktır ki, biz de bu oltaya yemsiz takılıyor, büyük resmi görmeden balıklama dalıyoruz suya.

Allah’a teslim olan Müslüman, onun yarattığı ve içine ruhunu üflediği insana din, dil, renk, mezhep adına saldırabilir mi?

Bence hayır.

Bugün, adı unutturulmak, devrimleri yok edilmek için, seferberlik ilan edilen, M. Kemal Atatürk; yaklaşık bir asır önce bu gidişi görmüş, oyunu temelden bozmak için de, Türkiye Cumhuriyeti Devletine laiklik urbasını giydirmiş.

Laikliği dinsizlik olarak algılayanlar ve dini referans olarak kabul edip, mezhep vurgusu yapanlar kendi tabutlarına kendi elleri ile çivi çakıyorlar.

Gel de Cumhuriyetin kurucusu, büyük İnsan Atatürk’ün zekâsı önünde bir kez daha şapka çıkartma…