Tanışmasaydık

Yeşil elbiseler içinde dağlar solur beni
Ölü, tohum, sınır ; toprak karar beni
Bedenimde gedikler çatlaklarım kırmızı
Her yanım sarmaş dolaş ırmaklar açar beni

Renklerimi çaldı kopuşan uçurtmalar
Rüyalar anlar beni, sabahlar ağlar beni
Taş üstüne taş yıkıldı tüm duvarlar
Analar anlar beni, çocuklar ağlar beni

Bombalar yağdırdınız, gülüşleri çaldınız
Ben damla damla sundum, siz avuçla aldınız
Olmazsanız dönmem ya, kendinizi “ben” sandınız
Aşa haram, suya kavga, sevgiye bela kattınız

Bakışlarımı yaktı uçuşan kıvılcımlar
Ormanlar tüter beni, çiçekler küller beni
Can üstüne can açıldı tüm mezarlar
Şiirler anlar beni, resimler ağlar beni

İnsanlık ayıbınıza erozyonlar gönderdim
Yalan dolan yüzerken tsunami yükseldim
Ruhlar aç, yüzler kara, eller kiri bezendim
Ben Afrika ağladım, kara delik sandınız

/

Adım ; dünya...
tanışmasaydık insanlık !
Siz bir damla kanda,
ben toz tanesinde
karada yuvarlansaydık.

/

Yok ettiklerine özür borcun var insan!