Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

18 Temmuz '13

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Tanrı'nın unutulan çocukları

Ben iyi bir adamım ama sıradan bir insanım. Nedendir anlamıyorum herkes dünyada bir iz bırakmak için çırpınıyor. Bir miras bırakmak, bir isim bırakmak, ölümle dans etmek, yani velhasıl kelam hatırlanmak istiyorlar. Bende istiyorum. Sabahın köründe bir çalar saat sesi ile uyanıp, birilerini zengin etmek için lanet olası bir günde işe yaramaz insanların yüzüne gülümseyip onları mutlu ve memnun bir şekilde uğurlamaya hiç niyetim yok.

Azimli değilim. Dünyevi hırslarım yok belki de. İyi bir diploma, bol paralı ve kariyerli bir iş, havuzlu bir ev veya son model bir araba. Diğer taraftan öbür dünyayı da düşünmüyorum henüz. Belki yumurta götüme dayanmadığındandır. Yarın öbür gün birisini karşılıksız sevip evlilikgibi bir karar aldığımda bu dünyevi hırslar benimde aklımı kurcalayacak. Ölüm vaktim yaklaştıkça ahirete olan inancım kat kat artacak.

Karanlık ve dipsiz bir kuyu da hapsolmuş gibiyim. Ama her şeye rağmen gülebiliyor ve insanları anlayışla karşılayabiliyorum. Birilerinin mutluluğuna, başarılarına, hırslarına gölge olmamak istememden dolayı olabilir bu. Etrafımda kariyerinde zirve yapmış insanlar, mutlu bir yuvaya sahip çiftler, gençliğinin en güzel günlerini gezerek ve birileri ile aşkın en güzel anlarını yaşayarak geçirenler varken. Ben böyle bir ortamda tek başıma durup olanları seyrediyorum. Hani o futbol programlarında Türk futbolunun halini hararetle tartışıp bir sonuca varamayanlar var ya. İşte ben de onlar gibiyim.

Birilerinin başarısı bana saçma geliyor. Başkalarını zengin etmek için kölelik ve yalakalık yapanlar diyorum. Sevgilisi ile 10 defa küsüp 11 defa barışanlara aklını kaçırmış gözüyle bakıyorum. Ve kendi kendime dönüp diyorum ki; "Henüz sırası değil Murat. Bir gün Hayat'ın bana gelip evet Murat mutlu olma sırası artık sende demesini bekliyorum. Gökten zembille inen mutluluk bekleyişi..."

Bir iz bırakmak istiyorum arkamdan. Sonra insanların bıraktığı izler geliyor aklıma. Darbe yapıyorsun, ünlü bir futbolcu oluyorsun, herkesin peşinden koştuğu meşhur bir rock yıldızı oluyorsun. Heh tamam artık her şey daha güzel olacak, artık beni hatırlayacaklar diyorsun. Ama geride bıraktığın tek şey daha fazla yara oluyor. Darbe yaptığın için diktatör oluyorsun, futbolu bırakınca senden daha iyileri piyasaya çıkıyor, rock yıldızı olunca bir otel odasında aşırı dozdan ölü bulunuyorsun.

Çok düşündüm bunları. Hayatımı anlamlandırmalıyım dedim kendi kendime. Birisi beni sevmeli ona istediğinden daha fazlasını veremeyeceğimi bilmesine rağmen. Bir işim olmalı her sabah uyandığımda gidebildiğim için şükredebileceğim. Ve öyle bir hayatım olmalı ki soluduğum her nefeste hayatın zevklerini ciğerlerimde hissedebileyim.

Sanırım bu sonunu göremediğim yolculukta elimde çift kişilik biletim ve birkaç kitabımla  durakta bekliyorum. İleride eşim olacak kadın beni alacak, onunla ölene kadar eşsiz bir yolculuğa çıkacağız...

 
Toplam blog
: 27
: 980
Kayıt tarihi
: 22.05.13
 
 

Cebi delik, gönlü zengin, kahkahası bol, hayatı sıradan ve sade yaşayan bir insan evladı. Ekonomi..