Tanrıça Masalları I

Ve kız bıraktı kendini yıldızının kollarına,
Ne kara tutabildi onu ne de deniz,
Yıldızının ışığında yükseldi,
Tek vücuttular,
tek yürek,
tek duygu...
Gecenin sessizliğini yardı rüzgarın sesi,
gecenin karanlığı yok oldu yıldızın ışıltısıyla,
Ve umut doldu gözlerine kızın,
Doldukça taşıyordu damla damla,
Yeryüzüne düşüyordu umut dolu damlalar,
düştüğü yerde mutluluk yeşeriyordu, gülümsüyordu insanlar...
Yıldızına sarılıp izledi olanları kız,
Ve yıldız kutsadı kızın gülümsemesini;
"Tanrıçası sensin bundan böyle evdendeki tüm tebessümlerin"
Aşkları boyadı gökyüzünü en parlak maviye,
bulutlardı yatakları,
yağmurdu tebessümleri...
Birbirine kitlenmişti gözleri,
Rüzgarın senfonisi onlar içindi bu sefer,
En gerçek diyarda, "Hayaller Diyarı"nda buldular mutluluğu...


Yıldızım ECA için... (Yıldız Tarihçeleri)