Tanrıça masalları II

Birbirlerinin Gözlerinden Görmek Dünyayı

Bir yıldıza aşık olmuş kız,

Ve bir tanrıçaya aşık olmuş solgun yıldız…

Kız ‘Ne parlak bir yıldız’ demiş

Yıldız ‘Ne güzel bir tanrıça’…

Kız utanmış kendinden, ‘Keşke’ demiş ‘Daha güzel olabilseydim’

Yıldız uzaklaşmak istemiş tanrıçadan

‘Benim gibi solgun bir yıldız, umrunda olur mu dünyalar güzeli bir tanrıçanın?’

Ve kızın gözlerinden iki damla yaş süzülmüş, imkansız aşkına..

Gözyaşları toprağa düşmüş, çiçekler açmış etrafında

Ve yıldızın gözlerinden süzülen yaşlar, yağmur olmuş yer yüzüne

Kızın önüne düşmüşler…

Kız söylemiş büyülü dudaklarıyla

‘Seni seviyorum parlak yıldız’

Ve yıldız söyleyememiş sevdiğini…

‘Çok uzaktasın güzel tanrıça, ümit veremem sana’

Kız her saatini orada geçirmiş yıldızını izleyerek,

Yıldız tanrıçasına bakmaya korkuyormuş, gözlerinde aşkı görür diye

Ve bir gün kız yorgun düşmüş,

Kalkmış oturduğu yerden, uzaklaşmış

Yıldız sevinmiş önce… Sonra pişman olmuş onu giderken izlediğine

Ve kızı beklemiş…

Solgun görüntüsüne aldırmamış, ‘söyleyeceğim’ demiş…

Ve bir gün geri gelmiş kız,

Daha da yıpranmış kıyafetleri,

‘Yıldızım hiç sevmeyecek beni’ diye ağlamaya başlamış

Ve bir ışık görmüş yanında…

Yıldız yer yüzüne inmiş

Konuşmamışlar uzun süre…

‘Sizin kadar güzel bir tanrıça bilmiyorum ne buldu bende…’

Diye başlamış yıldız konuşmaya,

Şaşırmış kız, ‘Tanrıça yok karşınızda.. Küçük bir kız sadece,

Asıl sizin gibi parlak bir yıldız neden indi benim için yeryüzüne?’

Her ikisi de şaşkın, her ikisi de mutluymuş

Kız elini tutmuş yıldızının

Ne olduysa o anda olmuş…

Birden beyaz kıyafetlere bürünmüş kız,

Saçları omuzlarına dağılan, bembeyaz bir melek gibiymiş..

Bir tanrıçayı andırıyormuş adeta

Ve yıldız parlamaya başlamış

Evrenin en parlak yıldızı, ışık saçıyormuş her yere…

İkisi de şaşırmış kendi görüntülerine,

‘Güzel tanrıçam, aşkınız sonsuz kıldı ışığımı…’

‘Her zaman böyleydin yıldızım, her zaman en parlak yıldızıydın göklerin…

Senin aşkın bir tanrıçaya çevirdi beni.. ‘

En başından beri öyle görüyorlarmış birbirlerini…

Aşk onlara tek bir hediye bahşetmiş,

Birbirlerinin gözlerinden görmeyi birbirlerini…

Ve ne kadar yıpransa da kız geçmişinde,

Tanrıçasıymış artık yıldızının…

Yıldızı gökyüzüne çıkarmış onu, bulutların üstündeki evine..

Ve sonsuza kadar beraber yaşamışlar,

Sonsuz olmuşlar…..

22.07.08