Tarih eski, zaman yeni

Eski zamanlarda, çok da eskimiydi hatırlamıyorum; tarih yok aklımda. Ama önceleriydi hayatımın, benden öncesi…Yalnızlığımın beni kuytu köşelerde beklediği zamanlardı belki; yalındım ama ‘yanıldım’! Sade, masum giysilerle masum bir yüz takınırdım. Makyaj yok ama duru bir maske…

Öylece oynardım kendi başıma, sahnede yok henüz(!), bilakis ayna karşısında, ne fark ederdi ki seyircide bendim oyunda…

Öylece izlerdim çocuksu düşlerimin nasılda gizli gizli ortaya çıkışını!!

İzlerdim… İsterdim, ama giderdim. Sonra yollar çıkmaza dönerdi. Sularını kuruturdum gözpınarlarımın, ağlamazdım! Sakin ve saydam görüntüsünde yüzümün incelerdim geçmişimi. Yarasızdı o zamanlar kalbimde/cildim gibi pürüzsüzdü. Çok sonraları ağrılı bir hastalık bulaştı, kanırtmaya başladı yaralarımı, kanamazdım; içime akardı, bilirdim.

…….

Ve çok önceleriydi işte bilmem kaç zaman önce ‘kaçırmadan trenlerini hayatımın’, oyunlar oynardım sade ve sadece;…

Şimdilerdeyse; elimde, yüzümde yanık izleri, ne zaman olduğundan hiç haberim yok! Belki şu hastalığın bedenimde bıraktığı izlerdi, öyle yordum kendimce(?!) …Yüreğimdeyse görünmeyen, bilinmeyen ağrı ve acı… Bir siluet durmadan dolaşıp duran hücrelerimde, beynimde…

O eski günlerden çok zaman sonra baktığım resim böyleydi işte. Aynalarda gördüğüm yüz, tuvalimdeki izler, yazılarımda betimlediğim kız; üzgün yüzünde, taktığı gülümseyen maskesiyle, örtbas ederdi geçmişini, tüm izlerini hayatının;

Görünen ve görünmeyen!