Zamansız bir yolculuk

Sonu olmayan bir hikaye yazıyorum, sonu hiç gelmesin bitmesin istiyorum. Hep bildiğin gibi işte: iki kişi ve 'aşk' var hikayede... 

Aşkı; gözlerle ifade edemeyen, nehirler gibi taşmak isteyen bir adam; ona sözle karşılık vermeye zorlanan, kaleminin ucunda 'aşk'ını anlatan bir kadın!... 

Çok geçmeden buluşurlar. Ortak nokta bellidir 'kaçmak'; herşeyden/ herkesten / kendinden! İyi bir kaçış yolu bulurlar, zamana karşı koyacak kadar asice.... Adam delirmiştir, çağladıkça gürleştirir sularını... Kadınsa bazen dalgalıdır köpük köpük, bazen dinginleşir; ama bitmez bu 'kaçış'. Sonunu göremezler hikayenin. 

Kaçıp gitmektir ikisininde amacı. Nereye olduğunu bilmeksizin. Uzunca yol alırlar birlikte, zamansız bir yolculukta. Onlar için zaman: 'AŞK' ı yaşayabildikleri karelerden ibarettir. Uzun sayarlar o yüzden yolculuklarını! Tutkuyla bağlanmışlardır davalarına... Bir 'AŞK' davasıdır yaşadıkları elbet zorlu /dikenli kimi zaman acıtan /kanatan, yara alan /yaralayan bir aşk hikayesidir bu. Yıllar geçmiştir aşılamayan engeller vardır önlerinde. 

Adam: Aşmaya çalışsada her seferinde, kadın: Kağıttan duvarlar örmüştür. 

Tutsaklıktır yaşadıkları. 'AŞK' ı tutsak edemeyeceklerini bile bile... 

Kadın: yazmıştır; kalemiyle dost olmuştur gecelerce, sayfalara anlatmıştır bu aşk-ı hikayesini. Öylesine dalgalanmıştır ki deniz, öylesine vurgun... Ne söz bırakmıştır söylenecek ne de sayfalar... Ne varsa yıkıp geçmiştir hikayenin üstünden. 

Adamdı hoyratça çağlayan! 

Kadındı çılgınca köpüren! ... 

Bu hikaye iki kişilikti ve 'Aşk' tı! Ama amaçları kaçmaktı: Geceden / denizden / kendinden / herşeyden / herkesten... Dört duvar arasında tutsak kaldıklarını bile bile... 

"Sonunu hiç bilemediğim bir hikaye yazıyorum bitmesin sonu hiç gelmesin istiyorum!!!