Tatlı rüyalar sevgili ülkem

Hayatta her şeyden şikayet ederken bu şikayetlerimizin arasına neden kendimizi de koymuyoruz anlamak güç. Sistem kötü, kalite düşük derken bunlara kendimizin neden olduğunu pek düşünmeyiz mesela.

Sistemin çarkına çomak soktuğunu düşündüğümüz birçok yazar ya da gazeteci de o sistemin bir parçasıyken ve bizim bu oyunu uzaktan izlememize rağmen rol hatalarını ve oyuncu değişikliklerini fark edemiyoruz. Şikayetçi olduğumuz düzeni tanımadığımız gibi, kimlerin gerçekten doğruları savunduğunu tespit de edemiyoruz.

Gelelim konumuza. 27 Ağustos 2012 tarihinde, yani bugün yapılan bir resmi açıklamayla üniversite harçlarının kaldırıldığını öğrendik. Haber sitelerinde ve resmi sayfalarda yapılan haberleri takip etmemin dışında sosyal medyayı her haliyle takip ettiğim için biliyorum ki bu durum öğrencileri, öğrenci yakınlarını, bu konuya hassasiyet gösteren herkesi memnun etti. Fazlasıyla sevinçli oldukları yaptıkları her yorumda ortaya çıktı, ama hiç birinin aklında şu soru yoktu 'Zaten hakkımız olan har(a)çsız eğitime geç kavuştuk diye neden bu kadar seviniyor ve övgüler yağdırıyoruz ki? Zaten olması gereken bu değil miydi ?'

Ve bu sığ düşüncelerin arasından bu sorunun yankılanmamasından da anlıyoruz ki aslında sorun bizim uykuseverliğimizde. Uyuduğumuz yetmiyor bir de garip rüyalar görüyoruz. E durum böyle olunca rüyamız hayrolsun demekten de kendimizi alamıyoruz haliyle..