Telefonumu dinlediler!

Telefonum çalındığında, idareten bir patlıcanla dolaşıyordum. Cep telefonum olmayınca dengem bozuluyordu. Millet patlıcanın sapını anten sanıyordu. Yaşım itibarı ile halâ saplı antenli telefonum olması normaldi.

Bir gün Taksim Meydanı' nda, iç cebimden telefon patlıcanımı çıkarıp, karşımdaki sanal görevliye; "Bana başbakanı bağlar mısınız?" dedim. Baktım yanımdan geçmekte olan bir kaç kişi frenleyip, kulak kabarttı. Bu sefer sesimi biraz yükselterek; " Beyefendi, çabuk bana başbakanı bağla!" deyince etrafımdaki kalabalık arttı, resmen benim konuşmamı dinliyorlardı. "Ben Emekliyim!" diye bağırınca, kalabalık daha da arttı. Sanki ben nutuk çekiyordum, etrafım da nutuk alanı... Hem de Taksim'deyim.

Panzer gelip kalabalığı dağıttı. Beni yakaladılar, haydi karakola dediler.

Ben elimdeki patlıcantelle "neden gelecek mişim karakola ?" diye itiraz edince, "Yat yere!" dediler.

Neyse, uzun etmeyeyim; benim telefonumun dinlendiğine inanmıyordum. Ama demek dinleyen varmış!