Temel şansı

Her zaman derim, şartlar ne olursa olsun, insan önce haline şükretmeli.

Geçen gün kahvede sohbet halinde iken adamın biri anlatıyor, kardeşinin belini kırmışlar da… Ben de nasıl olduğunu sordum, adam anlattı.

Kardeşinin şekeri varmış, düşünce pide yemeye başlamış. Ağzına attığı lokma boğazında kalmış. Hemen 112 yi aramışlar. Ambulans gelinceye kadar telefondan doktor talimat vermiş, demiş ki: “Hastayı belinden tutun yukarı kaldırın.”

Belinden tutmuşlar da tutmasına, düşürmüşler. Ve adamın beli kırılmış. Tam otuz sekiz dikiş atılmış…

İşte ben böyle durumlarda “TEMEL ŞANSI” diyorum.

Ama siz beğenmediyseniz, şöyle de diyebilirsiniz: “Bahtı kara bedeviyi çölde kutup ayısı öpermiş…”

Biliyorsunuz, sevilmeden önce insan öpülür…

***

TEMEL ŞANSI

Temel ömründe ilk kez uçağa biner. Uçak irtifa kaybedince kaptan pilot yolculardan fazlalık eşyalarını atmalarını ister. Ama yetmez.

Sıra yolcuların atılmasına gelir. Kura ile yolcular aşağıya atılacaktır. Kura çekilir, ilk kura bizim Temel’dir.

Temel der ki:
-Yaşamım boyu hangi kahveye gittimse dayak yedim, hangi çeşmeye gittimse kurudu. Sizden bir isteğim var, bir soru soracağım, bilirseniz atın beni aşağıya, bilemezseniz tekrar kuraya gireyim.

Temel’in durumuna üzülürler ve kabul ederler.

Temel sorar:
-Benim sağ ayağımdaki parmakların sayısı ile sağ yanımda oturan adamın sağ ayağının parmakları toplamı kaçtır.

Yolcular, “On” der.

Ömründe ilk kez talihin kendisine güldüğünü düşünen Temel dudaklarındaki o hoş gülümsemesi ile önce ayakkabısını ardından çorabını çıkarır, sağ ayağında dört parmak vardır. Sağ yanındaki adamda ayakkabısını ve çorabını çıkarır, adamın altı parmağı vardır…

İşte ben buna: “TEMEL ŞANSI” diyorum.