- Kategori
- Şiir
Tenha Gözlerim
dağların arasına gizlenmiş
sessiz vâdiden
esrarlı bahçene düşen
mevsimini şaşırmış
yalnız bir çiçektim
oysa sen
sabaha çıkmayacak gece
bir tespih böceği
gün açmaz zamanlarıma şimdi
ateşe âşık pervâneler gibi
sende tükettim kendimi
ne söner sana yüreğimin hasreti
ne de geçer bu tin sızım
duy beni / bil beni
yürüdüğüm yol ölüm
sessizliğine çıldırdığım
ne zaman açılacak kilit vurduğun
sır içinde sırla kaplı dilin
körlenmiş sevgiye sinen tütsü
sonsuz uyku kokusu
boğazımda / deliliğin elleri ellerin
düşler / gündüze kurulup geceyle biten
serseri rüzgârınla sürüklenirken
ordan oraya / sefil
bozguna uğramış hayatımın
her cephesinde ölü ayak izleri
yanıtını bilmediğim sorularla
gidip de dönülemeyen yola
düştüm
menzilinden düştü gözlerim
toplanmıyor dağılan içim
yürek vuruşlarımı çoğaltmıyor
bıkkın bekleyişlerim
sarkacını yitiren zaman gözlerin
içimin ıssızlığına dolandı güz düğümün
yankısı muamma sesinin
hayat sürüklenirken ayaklarımda
ölüm duvarına çarpan kendime seyirciyim
çözülmez saçlarımdan kördüğüm gece
biliyorum karşılığı yok bu bekleyişin
yine de değişen yüzünle bile
azaldıkça çoğalansın bende
duy beni / bil beni / şimdi gel
sonra / vaktini aşmış tenhâdır gözlerim
18 Mart 2010
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
- Toplam blog
- : 467
- : 145
- Kayıt tarihi
- : 16.05.11
Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....