Terk ettiğine geri dönüş

Ey memleketim, döndüm sana yıllar sonra. Terk ettiğim gibi küçük bir çanta ile geri döndüm sana. Bakıyorum hiç yadırgamadın beni, başıma ördüğün çoraplarınla, önüme koyduğun kadehlerinle kucak açmış karşıladın beni, göbeğine uzak otobüs terminalinde.

Özlemişim Büyük Saat’ine gecelerin çökmesini, Dilberler Sekisi’nde ucuz şarap içip sarhoş olmayı, özlemişim geceleri sokaklarında bir başıma yürüyüp aklıma gelen her şeye sövüp saymasını.

Ama biliyorsun ki biz seninle hiç aynı dilden konuşamadık. Senin keyfin kıyak iken ben hep “canı sıkkın adam” rollerindeydim. Dostlar gönderdin bana ama hiç kendin gelmedin ya hep bozuk atmışımdır sana. Yolladığın dostlarda dosttu ama kimisi arkamdan hançerledi yine senin sokaklarında, kimisi arkamdan işler çevirdi gözümün içine baka baka. Ama kimileri de var ki “arada doğru adamı buluyor bu şehir” dedirtti bana.

Seninle kavga ettikte terk ettim ben seni, otogar kapına tükürüp gittiğim geceyi hatırlar mısın, eminim hatırlıyorsundur.

Gittiğim şehirde sana az çok benziyordu. Onunda ortasından senin kadar büyük olmasa da bir su akıyordu. Saatler geç olmaya başladı mı Moskova gibi beyaz geceler başlardı.

Onunda sokaklarında çok gezindim bir başıma. Ama sende ki gibi kalacak bir sığınak vermedi her sokakta kalacağım gece. Otel paramı orda şaraba verdim ben, orda kolumu başıma yastık yapmayı öğrendim bankta yatarken. Orda öğrendim ben yağan bembeyaz karları üstüme yorgan yapıp hayallerime sarılarak uyumasını.

Onunda geceleri seninkiler gibi görkemliydi. Hele bahar ayları geldi mi, günün bitmesi için gecenin 24’ü geçmesini değerlendirmezsin. Hangi vakti gösterirken saatler sızarsan alkolün etkisiyle, o zaman gün bitmiş olur insan için.

Her şeye rağmen kimsesiz sokaklarını özlemişim. Oralarda güzeldi senin kadar ama sen bir başkasın memleket, sende geceler bir ayrı sürüyor, sigaram ayrı bir tat veriyor senin sokaklarında. Senin bulutların sanki daha bir beyaz. Perdemin aralığından görünen gökyüzün daha bir yıldızlı geldi hasretini çekince.

Ama unutmadım senin bana yaptıklarını, gecelerinde beni kaybedişini, yalandan dostlar yollayıp gönlümü avutuşunu, sevdiğimi ellere yâr edişini unutmadım ama sevdiğimi unuttum, yeni birisini sevdim.

Loş gecelerinle, sıcak gündüzlerinle bana bir kez daha kucak açtığın için, bana yaşamayı öğrettiğin için, hasretini bitirdiğim gün toprağını öptüğümde kimseye beni yadırgatmadığın için sana binlerce kez teşekkürler Adana’m.

Ama sanma ki bana oynadığın oyunları unuttum.

Dip Not: Yağan karı üstüme yorgan ettiğim, kolumu başıma yastık yapmayı öğrendiğim, otel paramı ucuz şaraba verdiğim şehir, iki buçuk sene yaşadığım, ömrümden yirmi beş sene çalan şehir, Eskişehir.

Sigaram tütüyor masamda yine

Efkarlıyım bu gece.

Gelenim gidenim kalmadı artık

Yalnızım kederlerimle.

(Bir şarkıdan alıntıdır.)