Toplumun heyecan kaynağı aceleci bireyler

“Eğer böyle isem kabahat bende mi?” - Machiavelli (1)

Koşarak geldim yanınıza. Nefesim tıkanmış, soluk soluğa. Çabuk, çabuk, yapacak işlerimiz var daha.

Düz topraklarda tümsekler olmalı, sıra sıra dağlar. Manzara güzel olur oralarda.

Durgun denizleri dalgalandıracak, içimizi kabartacak.

Çölde koca koca kayalar yükselecek. Arasında göller olacak.

Çorak topraklarda çınarlar. Bak ne yüksek dalları var.

Küçük ağaç büyüyecek, meyveler verecek.

Tarlada ekinler ekilecek, okunup, gelişilecek.

Bir heyecanın belirtisiydi aceleciliğim, koşuşturmalarımın sonucunu tahmin edebilecek misin bakalım?

Bizi başarıya götürecek biliyorum, atak yaptıracak bu savrukluğum.

Daha yapacak çok işimiz var bu diyarlarda. Haydi çabuk çabuk.

Heyecan duymalıyız, heyecan! Heyecanımızdır aceleciliğim.

Üretmeliyiz, üretmeli! Üretimimizdir başarım.

(1) Machiavelli’nin bu özdeyişini Stendal’ın “Kırmızı ve Siyah” kitabının 2. bölümünün başında okumuştum. Kendisi aceleci bir birey midir bilmiyorum, bu özdeyişi çok farklı bir duygusu için söylemiş olabilir.

(2) Görsel: Self-portrait by Salvador Dali, 1927