Töre...

Aslında yıllardır varolan ancak bizlerin son yıllarda sıkça duyduğumuz, hala inanamadığımız, televizyonlarda izleyip şaşırdığımız, gazetelerde okuyup “ bu kadarda olmaz ” dediğimiz “ Töre Cinayetleri ” …

Daha çocukluğunu yaşayamadan berdel karşılığı verilen yedi, sekiz yaşlarındaki küçük kız çocukları. Berdel bozulduğunda öldürülen, intihara zorlanan ya da intihar süsü verilen kızlarımız…

Küçücük çocukların eline silah tutuşturan, nasılsa yaşı küçük diye cinayetleri üstlenen erkek çocukları…

Türkiye sınırları içinde kendi töre kuralları doğrultusunda yaşayan, yaşamlarını törelerin emrettiği biçimde sürdüren insanlar…

Yıllardır böyle süre gelen ve hala hiç kimsenin önleyemediği, dur diyemediği töre cinayetleri…

Kızların hiçbir şekilde sevmeye sevilmeye hakkı yoktur. Sadece bekaretlerini korumaya hakları vardır. Kız nedir ki zaten? Sadece ailesinin seçtiği erkekle evlenmek zorunda olan ruhsuz kişilerdir. Kendilerinden yaşça büyük yada küçük erkeklerle evlendirilmek istendiğinde canlarına kıyarlar yada yaşayan bir ölü misali hayatlarını sürdürmeye çalışırlar.

Yirminci yüzyılda bu adetlerle yaşamak belki mümkündü fakat artık çağımız değişti ayak uydurulmak zorunda. Ülkemizi dışardan gelecek saldırılara karşı ancak kendimiz koruyabiliriz. Bu zamana kadar kültürümüz, dinimiz, dilimizle ayakta kalmayı başardık. Bu durum sürdüğü müddetçe ancak kendimizi içten içe çökertiriz. Başkalarının bizi hor görüp aşağılamasına gerek yok aslında biz bu şekilde yeterince kendimizi aşağılık hissedebiliriz. Daha binlerce onbinlerce cinayetler işlenecek, bizlerse uzaktan seyirci kalacağız.

Toplumun değer yargılarından dolayı sürecek olan bu durum yakında arap saçına dönüp içinden çıkılmaz bir hal alacak ve dolayısıyla bizi toplumsal bir travmaya götürecektir.

Toplumumuzu değiştirmeye çalışırken bunun bedelini hep beraber ödeyeceğiz.

Bir bakıma bu bedel en çok kadınlarımıza düşüyor. Kendilerini öldürmeleri yerine, yetiştirecekleri çocuklarını sevgiyle, ilgiyle, modern dünya yargılarıyla yetiştirerek yeni nesli huzurlu ve mutlu bir topluma dönüştürebilirler.

Çocuklarımızı eskiye göre değil de yeniye göre yetiştireceğiz ki bu ülke daima ileriye gidebilsin. On yıl yirmi yıl geriye değil, daima ileriye.