Travma'nın vurduğu yerde gül biter

Tatlı hülyalar özlemi içerisinde tek düze aksın istiyoruz hayatımız. Alışkanlıklarımız olduğu gibi dursun, hiç değiştirme ihtiyacı duymayalım. Herkes ve her şey bize uysun huzurumuz baki olsun. Evrenin merkezine yerleştirdiğimiz hayatımızın etrafında dönen her şey bize hizmet etsin. Egomuz kabarsın, gövdemiz şişsin, gözlerimiz kapansın.

Evrenin dünyanın etrafında dönmediğini öğrendiğimizden beri kaçtı rahatımız, aklın kuşkucu sorgulamalarıyla nasıl ufkumuz genişlediyse, kendini yaşamın merkezine yerleştiren egonun kabarması da farkındalığın artmasıyla sönecektir. Kendi hayatının akışı üzerinde gözlemci olan, davranışlarından ve sonuçlarından üzerine düşen sorumluluğu alan bir insan, değişim doğrultusunda inisiyatif alır ve kendisini değiştirmek için çaba gösterir. Başkalarının suçlayarak tercihlerinin yanılmaz, davranışlarının mutlak doğru olduğunu düşünen insanın kendisini değiştirmesi mümkün değildir. Böyle insanların değişmesi kendi inisiyatifinde olmadığından yaşam karşısındaki duruşlarındaki çarpıklık, hayatın doğal akışı içerisinde değiştirilir. Hem de hiç beklenmeyen bir anda ve çoğu zaman ağır travmalarla ve en güçlü olduklarını düşündükleri yerlerinden.

Farkındalığı yüksek olmayan, kendini bilmeyen ve değişimden yana inisiyatif almayan bireyin öğretmeni travmalardır. Hayatın gönderdiği işaretleri çözemeyen ve ders alınması gereken yerde sorumluluğu başkalarına gönderen, öğrenmenin en etkili öğretmeni acıyla öğrenir.

Sevgisini garantide bilen, hayatındaki insanın hep yanında olacağı yanılgısında olan, ilişkisinin akışı üzerinde gözlemci olmaz ve ne olup bittiğini fark etmezse ve kendini değiştirme çabasına girmezse, bir gün gelir makul bir gerekçe ile terk edilir. Hayatın verdiği ders budur; dikkatini yaşamına vermezsen, dikkatini çekecek bir neden ortaya çıkıverir. Buna rağmen ders almaz yine de sorumluluğu başkalarına atar, türlü çeşitli mazeretler yaratmaya devam edersen. Başka bir okkalı tokatın hazırlığına tez elden başlanır.

Kim tarafından mı? Bu dünyaya tekamülü ile yüzleşmeye gelen” BEN”liğin bizzat kendisi tarafından.