Tren yolundaki ev

Benim çocukluğum kasabalarda geçti. Oralarda belli göstergeler vardır adres tariflerinde. Yukarı- aşağı dere, hükümet binası, tren yolu gibi.

Bizim de çocukluk anılarımızı dillendirirken kullandığımız “ tren yolundaki ev”imiz var. Bu evimiz iki katlı, koca bahçeli bir evdi. Benim oyun alanlarım çok zengindi.

Bahçedeki ağaçların tepelerinden inmediğim gibi, sonbaharda yaprakları yığıp içine atlamak en büyük eğlencemdi.

Erkek çocuklarla girdiğim iddialar üzerine, ikinci katın balkonundan ya da demir yolu köprülerinden “ yüksek atlama “ yapmak ayrı bir heyecandı benim için. O yüzden kırıkçı- sınıkçıdan çıkmazdım hiç.

Yine demir yolu eğlencemiz; gazoz kapağı ya da madeni paraları rayların üzerinde düzleştirmek ve bunlarla “ kapmaca “ oynamaktı. Bir diğeri ise; raylara kulağını dayamak ve en yakınına kadar beklemek gibi cesaret sınayıcı yarıştı.

Bir başka oyun alanım ise “ evcilik “. O ve annemlerin zengin “yatak odası “ malzemelerini keşfetmem aynı döneme denk gelir. Yani “ demir yolundaki ev “in benim çocukluğumdaki yeri çok zengin. Yaz yaz bitmez(!)