Tsunamide sörf

Bu, benim 20 yıldır tamamı yazılamayan vce taslaklar düzeyinde kalan, büyük olasılık da ölene dek tam yazılamayacak bilimkurgu öykümün başlığıdır.

Öyküde gerçek bir tsunami vardır: 60 metre yüksekliğinde, saatta 800 kilometre hızla, ekvatordan kutba, 12 saatta yol alan bir tsunami. (‘Tsunami dalgası’ demedik, çünkü ‘tsunami’ zaten Japonca’da ‘liman dalgası’ demektir.)

Gerçek bir sörfçü vardır: 2 metre boyunda 120 kilo ağırlığında bir profesyonel.

O dalganın tepesinde yaşadığı psişik şoklarla, bir dizi mantık problemini çözer.

Ancak, sonrası bir türlü gelemedi.

Önümde 2 imkansızlık vardı:

Gerçek tsunamide devinim, yatay değil dikeydi, yani sular yalnızca aşağı yukarı salınıyordu. (Bu bir imkansızlık değil, yalnızca algı yanılsaması.)

Bu durumda, bir sörfçünün o dalganın üzerinde fizik yasalarına uyarak, yatay olarak, saatta 800 kilometre hızla 12 saat devinmesi, şimdilik olanaksız görünüyor.

2 imkansızlık şu:

Bir: Şimdiye dek en uzun sörf, olsun olsun 3-5 dakika sürdü. 12 saat durmaksızın sörf yapmayı, bildiğim kadarıyla kimse denemedi, öylesini mümkün kılacak bir deniz veya havuz henüz yok. Aslında tsunami, olağan bir sörf dalgası olsaydı, o zaman sorun yalnızca gövdeye 12 saat ağır spor yaptırmak olurdu ki bunun örnekleri mevcut.

İki: Bir insan bedenini, saatta 800 kilometre hıza karşı, çıplak olarak koruyacak düzenek henüz yok. Kaç Newton’a denk geldiğini bilmiyorum ama böyle bir kuvvetin bedeni darmadağın edebilme, hatta parçalaaybilme olasılığı oldukça yüksek görünüyor.

Ancak, kendimi son 20 yıldır tam da o hayali tsunamideki sörfçü gibi duyumsuyorum.

Geleceğin ve gelecekbilimin korkunç güç dalgasında 1 kez yükseldim ve aşağı inme olanağım yok, vektör momenti bir tek geleceğe yönelik. Çok şükür ki değil 12 saat, beynim 20 yıldır sörfe dayandı. Ancak, o hayali sörfün transı gerçekten iş(im)e yarardı diye düşünüyorum.