Turizmde sayı mı önemli kalite mi?

Herşey dahil sistemine geçen ve her geçen gün kalitesini rekabetçilik adına düşüren Türkiyede Turizmin sürdürülebilirliği açmaza doğru gitmektedir. Kaçak içkiden zehirlendi, bozuk gıdadan zehirlendi gibi haberleri sık sık okumaktayız.  Fiyat rekabetine odaklanan sektörde bir akşam ızgarada gördüğünüz tavuk gögüşünü ertesi gün bir yemeğin içinde görmektedisiniz. Turizm sektöründe mutfak kadrosu geri dönüşümde bayagı mesafe katetmiş durumda. 

Sektörde kalite erozyonu gözle görülür seviyededir. Oteller zararına iş yapmaktadır. Turizm çalışanları çok uzun saatler ve çok komik rakamlara çalışmaktadır. Buda nitelikli çalışanı sektörden sogutmaktadır. Memleketin gelişmemiş yörelerinden gelen eğitimsiz, ve sığ insanlar turizmide lekelemektedir. Kontrol, standart gibi kavramlar unutulmuştur.

Turizm sektörü inşaat sektörünün rant devşirme alanı haline gelmiştir. Turizm beton dökmeye indirgenmiştir.  Çeşitlendirme yapılamamış, rantsal yaklaşımlarla yozlaşılmıştır. Günümüz dünyasının tersi yönde dogalı katledip endüstriyele yönelinmiştir. 

Heryıl gelen Turist sayısı şu kadar arttı söylemleri ile Turizm sanki iyi bir ivmede imiş gibi gösterilmektedir ancak gelen turist profiline baktığınızda tatil parasını zar zor denkleştirmiş ilgili ülkelerin alt ve orta alt sınıfını temsil eden kişiler olduğunu görürsünüz. Parası olan Turist zaten Türkiyeyi tercih etmiyor.  Etmez çünkü sen ülkeni ucuz tatil destinasyonu olarak pazarlıyorsun. Değer yaratamıyorsun. Yaratamıyorsun çünkü nitelikli, eğitimli iş gücü çalıştıramıyorsun. Çalıştıramıyorsun çünkü 1 eğitimli ve nitelikli elemana vereciğin maaşı 3 cahil ve tecrübesiz insana vererek kendine araba, villa alma, çocuğuna ikinci araba alma  derdindesin. 

Sultanahmet bölgesinde ahçılara hijyen sertifikası zorunlu kılan milli eğitim, sınav günü cevapları dağıtıp herkeisn sertifika almasını sağlıyor mesela.  

Türkiyeye gelen Turist sayısı artmaktadır ancak gelenlerin alt kalemleri incelendiğinde  

Amerikan, Avustralyalı, Kanadalı, Brezilyalı, Norveçli, İsveçli, Japon, Koreli ,Katarlı ve diğer nitelikli ve varlıklı, harcama kapasitesi ve yaşam standardı yüksek ülke vatantaşlarının tercih etmedikleri görülmektedir. Amerikalıların %80 Türkiyenin neresi olduğunu bile bilmezler. 

Bu insanlar kaliteye gelirler. Geldiğinde en az bir tarih profesörü kadar ülkenin tarihini bilen bir halı satıcısı, kuyumcu, derici, hediyelik eşyacıdan birşeyler satın almak ister.

En az bir rehber kadar İngilizceye vakıf, kendi kültürünü ve dünya kültürünü bilen bir mutfak kadrosu ve garsondan hizmet almak ister.

Pekçok otel gezdim. Spor akademisi mezunu bir animasyon ekibi ile piyasada yetişmiş bir animasyon ekibi arasındaki kalite, kültür, duruş ve profesyonellik farkını agızlarından çıkan kelimelerden anında anlayabilirsiniz. 

Turizm sadece otel sayısıyın çokluğu ve otel hizmetlerinin niteliği ile ilgili değildir. Bir zincir ve bir döngüdür. Yolcu bütçesinin %60 ın uçağa  %30 unu otele ayırmakta esnafa, tur şirketini ve diğer alanlara bütçe ayıramamaktadır. Bu getirilen turist profili yüzündendir.  Esnafın zihin yapısı ayrı bir dünyadır. Takiyyeci şark kurnazı alt kültürün uzantısı kapalıçarşı ve turistik bölge esnafı karlılık dışında sosyal sorumluluk ve sürdürülebilirliği bilmez. Satılan malların maliyetinde en büyük payı inşaat ekonomisi ve kiralar tutmaktadır. 

Elbette Turizm sektöründeki esnafların yapmış oldukları hatalı davranışlar, fahiş fiyatlar, kazıklamalar, dolandırma vakalarıda imaj kırıcıdır. Sektörün bu tür çürük elmaları kendi içinde barındırmayacak bir kontrol mekanizması geliştirmesi gerekmektedir.