Türk Siyasetinde Gençlik Kolları ve Öğrenci Parlementoları

     Siyasette teşkilatmanın önemini önceki haftaki yazımda belirtmiştim. Siyasette teşkilatlanma neyse teşkilatlanmada da gençlik kolları o kadar önemlidir. Geleceğin liderlerinin inşası bir kağıt parçası ile yani diploma ile sınırlı kalırsa yönetim kademeleri etkin işleyemez. Siyasette gençlik kolları; bir de siyaset olmadan yürütülen gençlik çalışmaları geleceğin liderlerini, yani bugünün gençlerini hazırlayan ve hazırlayacak iki çok önemli kurumdur. Fakat maalesef ülkemizde bu durum etkin bir kurumlaşmadan ziyade basit bir örgütleşmeyle sınırlı kalmaktadır. Bunun nedenleri arasında gençlik kollarının yönetim kademelerine gençlerin konulmaması, gençlere sadece oy potansiyeli açısından bakılması gibi çok komik, basit ve geleceği düşünmeden alınan kararlar örnek gösterilebilir. Yani gençlik kollarının başına orta yaşlı teşkilatlanma tecrübesi olmayan bir akademisyeni getirirseniz, gençliğin sıkıntılarıyla, beklentileriyle ve hedefleriyle adeta dalga geçmiş olursunuz. Elbette yönetim kademelerinde yer alacak gençler liyakatla gelmeli ve yine büyüklerinden tavsiye almalıdır ve denetlenmelidirler.

     Siyasetin dahil olmaması gereken çalışmaları değerlendirecek olursak öğrenci parlementolarını örnek gösterebiliriz. Biliyorsunuz ben 7 sene öğrenci parlementosunda gerek Türkiye'de gerekse Kanada'da farklı görevlerde yer aldım. Bu süreçte sistemin hatalarını ve daha etkin bir öğrenci parlemento sisteminin nasıl olması gerektiğini ilk kitabım Siyasilere Işık Olsun'da yazdım. Ayrıntılara fazla girmeden söyleyecek olursam:

1)Siyasi görüşün, bu parlementodaki seçimlerde gençlerin kendini ifade etmesini baskıladığını gördüm. Konuşmaların siyasi bir ağızla yazıldığına şahit oldum. Bununla beraber adayların siyasi görüşlere göre çıkarıldığını da eklemeliyim. Yani daha ortaokulda bile bir ayrıştırma zorunluluğu var, hatta ilkokulda -ben rastlamadım ama- olduğunu söyleyen arkadaşlarım oldu. Yani vasıf dikkate alınarak veya liyakata dayalı olmadan, ayrıştırıcılık burada da karşımıza çıkıyor.

2)Genç liderlerlerin siyasete daha aktif katılımı için var gücümle yıllardır çabalıyorum. Ama bunun yanında şunu da eklemek mecburiyetindeyim; evet genç liderlere aktif siyasette fırsat verilmeli, öğrenci parlementolarında sesleri önem ve ciddiyetle dinlenmeli, fakat gençler sadece bir siyasi oy potansiyeli niteliğinde de görülmemelidir. Yani liderlik ne okuldaki parlementoda ne de siyasi partilerle sınırlı kalmamalıdır. Örneğin bir müzik grubunda da lider olarak gençler- burası önemli- liyakat esaslı çalışmasına bakılarak, yani torpilsiz görev alabilmelidirler.