- Kategori
- Şiir
Umutlaşmış korkular
Sence neydi beklediğim
Nehrin karşısından bana bakan neydi
Bekledim... ne olduğunu bilmeden... görmeden
Biliyordum ama, umut gizliydi onda, beklemeliydim
Aylar geçti, bekledim yine de
Yağmurun altında, güneşin sıcağında
Her zaman bekledim umutla..
Boşluğa bakıyordum, görmez oldu gözlerim
Bir gün hareket edemez oldum ansızın
Yığıldım... şimdi yıldızlara bakıyordum, görmeden
Ama biliyordum işte, yıldızlar var orda, ve hep olacaklar..
Gözlerimden yaşlar süzülüyordu, sıcaklığını hissettiğim
Onları da hissedemez oldum, ama biliyordum
Akıyordu yaşlar..
Hala bekliyordum nehrin karşısındaki mucizeyi
Bana yeniden yürümeyi öğretecek olanı, onu..
Bedenim çürüyordu.. hissedemiyordum,
ama seslerini duyuyordum üzerimdeki sineklerin
Vızıldıyor, saldırıyorlardı.. artık... duyamıyordum...
Ama biliyordum, ordaydılar..
Karanlıktı gökyüzü, soğuğun tadını alıyordum..
Birkaç kelime fısıldadım geceye, duydu mu bilmiyorum...
Birden kamaştı gözlerim, yükseldim..
Yükseldikçe yükseldim ve kendi çürümüş bedenimi gördüm
Nehrin karşısından bana bakan o’nu gördüm..
Bana bakan korku... umut kılığındaki korkularım
Anladım beni saran karanlığı
Ve bu karanlık uğruna savaştığım ölümü
Ben artık yoktum, ya da vardım da..
Ben göremiyordum.. değil mi..
18 04 08