Umutsuz umutlar üstüne

Nietzsche :

“Pandora’ nın kutusu açılıp, Zeus’ un içinde sakladığı bütün kötülükler dünyaya saçıldığı zaman, orada son bir kötülük kaldığından kimsenin haberi olmamıştı; ÜMİT” derken ve:

“Ümit, kötülüklerin en kötüsüdür. Çünkü işkenceyi uzatır” diye eklerke, ne kadar haklıdır?

Ömrünü umutla besleyen, umut olmadan hayatında olmayacağını düşünen insanoğlu için Nietzsche’ninBu sözleri, aslında kabul edemeyeceğimiz kadar gerçek bir yönle sırıtmıyor mu karşımızda?

Bir çok şeye hayat veren umut, zamanın ilerleyişiyle beraber bir çok hayatı da alabilecek kadar güçlü.Umut ve umutsuzluğun aynı olduğu nokta ise bence “BEKLEYİŞ”dir.

Ben umutların “sınırlı olma” şartıyla gerçekleşeceğini düşünenlerdenim.Çünkü, bence;gerçeküstü kabul ettiklerimiz için umutlanırsak sonuçta gerçekaltı kalmak kaçınılmaz olacaktır. Mantığımızı devre dışı bırakıp, gerçekleşmeyeceğine inandığımız(dürüstçe) isteklerimiz, hayallerimiz için umut beslememeliyiz.Umut ve Hayal kıskacı içinde kalarak kendimize kaoslar yaratmamalıyız. “Adı üstünde HAYAL” deyipte kestirip atacağımız bazı şeyler olsun, kendimizde kaybolmamak adına.Düşlerden ötelere geçemeyenler, mümkünsüz olanlardır.Bunlar için beslenen umut ne kadar besili olsa da ve hatta içinde bir parça gerçekleşme mucizesi taşısa da, daima gölge bir bulut altında yaşatacaktır bizi.Bembeyaz bulutlar üzerinde yaşamak varken neden kara ve yaş dolu bulutların altı seçilsin ki?

İşkenceyi sevenler için belki de iç karartıcı biçimde dolmuş bir bulutun altı, üzüntü verici bir sığınak olmaya bilir.Ama her şeyin fazlasında olduğu gibi işkencenin fazlası da;eğitmeyi, öğretmeyi, olgunlaştırmayı açık bir farkla arkada bırakan, hatırı sayılır ama dayanılmaz bir “ACI” ile zarar taşıyacaktır bize.

Umut dolu umutlar peşinde koşa bilmemiz dileğiyle!

SAYGILARIMLA

LAVİNYA