Unutmadık, unutturmayacağız, kararlıyız.

Tarih 24 Ocak 1993 günlerden pazardı.

Sokaklar kar altında hava ayazdı.

Telefonum çaldı, açtım bir arkadaşımdı.

İki sözcük döküldü ağzından…

Uğur Mumcu’yu da aldılar aramızdan.

Tutamadım dökülüverdi, ağzından tam yüreğime;

Bir yarayı deşer gibi, kırar gibi tüm kemiklerini,

Tırnaklarını söker gibi,

Canını en çok ne acıtırsa işte onun gibi…

İki sözcük. Uğur Mumcu öldürüldü!

Fırladım yatağımdan, koştum salona.

Nefesim kesildi, yandı ciğerlerim.

Sahi nefesim kesildi diye mi yandı ciğerlerim?

Açtım televizyonu gördüm.

Yüreğim Yolun ortasında paramparça yatıyor.

Başkentin orta yerinde, evinin önünde.

Kan içinde kalkmış el sallıyor eşine.

El sallıyor tüm sevenlerine,

El sallıyor haklına, el sallıyor aydınlığa.

Öldürüldüm Ey Halkım Unutma Beni .

Oyunları bozmaktı onun tek suçu.

Sen rahat uyu Uğur Mumcu Unutmadık ne seni ne aynı yolda öldürülenleri.

Acımız ve öfkemiz hiç eksilmedi.

Her 24 Ocakta yüzbinler seni anmakta,

Umutlarımız daha bir yeşermektedir.

UNUTMADIK UNUTMAYACAĞIZ!

UNUTTURAMAYACAKLAR, KARARLIYIZ!

24 Ocak 2010/İZMİR