Üslup meselesi!

Son yıllarda, ilginç bir sosyal kültür geleneğine tanık oluyoruz.
Bir zümrenin veya kastın, yıllar süren siyasal ilişkilerinde oluşan üslup kültürüdür bahsettiğimiz.

Milli Görüş geleneği.

Bu gün iktidarda olan partinin, geçmişteki uzantısıydı “Milli Görüş” geleneği.
Ve bu gün gelinen nokta da bir çok örnekler sunabiliriz oluşturdukları kaba kültüre yönelik üsluplarına.
Dün akşam ki Gökçek-Kılıçdaroğlu tartışmasın da bir kez daha dikkatimi çekti.
Melih Gökçek, tartışmanın bir yerinde, “yam yamlar” şeklin de bir ifade kullandı.
Önceki dönemler de ise aynı geleneğin baş temsilcisi Başbakan Recep Tayip Erdoğan, bir konuşmasında, “cibilliyetsizler” diye bir kelime kullanmıştı.
Ve herkes garipsemişti bu kelimeyi.
Bir başka zaman da yine Başbakan Recep Tayip Erdoğan, rektörlere yönelik ifadesinde, “edepsizlik etmeyin” yollu bir cümleyi kullanmaktan kaçınmamıştı.
Kaldı ki Başbakanın vatandaşı azarlayan üslubundan bir örnekte beyinlerimize kazındı.
“Ananı da al git .”
“Lan terbiyesizlik yapma lan” lafı ise ayrıca dikkatimize takılanlardan bir örnektir.
“Şerefsiz”, “Namussuz”, “Alçak” gibi kelimelerin, bu çevrelerce sık sık kullanıldığına tanık oluyoruz.

Aynı geleneğin bir başka temsilcisi Bülent Arınç ise diğerlerinden hiç de geri kalmıyor.
Eski Meclis Başkanı Bülent Arınç daha yakın zaman da bir çiftçiyi feci bir şekil de azarlamıştı.
“Sen kalk ayağa sen” diye sert bir üslup kullanmıştı.
Kendi düşüncelerine karşıt olan kişi ve kurumlara, düstursuz üslup kullanmaktan en küçük bir imtina dahi duymuyorlar.
Bu üslup tarzını, iktidar şımarıklığı ile açıklamakta mümkün değil.
Tümü ile yıllar boyu şekillenmiş bir kültürel yapının yansımasıdır bu üslup.
İsteseler de bu üsluptan kurtulamazlar.
Şekillendikleri vaziyet budur.
Bu üslup tarzı ile oluşturdukları kültürel gelenekle, topluma hükmediyorlar.
Ve model oluyorlar.

Bu çevrelerin üsluplarındaki iticilikleri meşru gösterme yöntemi de iyiden iyiye itici bir hale gelmeye başladı.
“Biz halkın içindeyiz” yollu içi boş bir laf ise bu çevrelerin halkına ve insanına karşı en feci düzeydeki saygısızlıklarının bir ifadesidir.
Toplumu daha bir ahlaksal kültüre doğru taşımaları gerekirken, toplumun bu yöndeki zaafiyetlerini “toplum böyle ve bizde toplumun içerisinden geldik” diyerek açıklama yolunu tercih etmeleri utancın ta kendisidir.

Aslın da bir parmak basmak gerekiyor du bu noktaya.
Toplumun bu denli gözü önün de olan insanların, ağzından çıkanı, kulaklarının duyması gerekir.