Utanç davası sonuçlandı...

Kamuoyunda, ’Utanç davası’ olarak bilinen olay, 2002 yılında Mardin’de meydana geldi. O tarihlerde 13 yaşında olan N.Ç, iki kadın tarafından para karşılığı erkeklere pazarlandı. Aralarında Kaymakamlık yazı işleri müdürü ve bir yüzbaşının da bulunduğu 24 kişi N.Ç ile ilişkiye girdi. Olayın duyulması üzerine N.Ç ile ilişkiye girenler ve küçük kızı pazarlayan iki kadın hakkında dava açıldı. Mardin 1’inci Ağır Ceza Mahkemesi, yaklaşık 10 yıl süren yargılama sonunda 24 sanığa alt sınırdan 5 yıl ceza verdi ve iyi hal indirimiyle 4 yıl 2 ay - 4 yıl 10 aya indirdi. N.Ç’yi erkeklere pazarlamaktan yargılanan 2 kadına ise 9’ar yıl hapis cezası verilmişti. Yargıtay, yerel mahkemenin kararını kısmi bozarak, yeniden görülmesi için dosyayı Mardin Ağır Ceza Mahkemesi’ne göndermişti.

Bugün yapılan duruşmada, N.Ç.’ye tecavüz etmek ve pazarlamak suçlarından yargılanan tutuklu ve tutuksuz toplam 25 sanığa 5 ile 9 yıl arasında değişen hapis cezaları verildi.

Cezaların N.Ç’nin rızası olduğu gerekçesiyle alt sınırdan verildiği belirtildi.

Duruşmanın ardından gazetecilere açıklama yapan N.Ç’nin avukatlarından İHD Mardin Şube Başkanı Erdal Kuzu, 10 yıldır devam eden yargılamanın nihayet bittiğini söyledi. Kuzu, şunları söyledi:

"Hem müvekkilimiz açısından sevindirici, kendisi açısından da artık bir mağduriyet haline gelen yargılamanın bitmesinden eminim seviniyordur. Ama bir yandan da hala küçük yaştaki çocuktaki rızanın var olduğunu kabul ederek bunun üzerinden bir hüküm verilmesi üzücü.” (Milliyet Com.tr.)

Bir dava sonuçlanıyor, cezalar kısmi olarak artırılarak. Bu sevindirici olsa da olay anında henüz 13 yaşında olan bir kız çocuğunun rızasının olduğu kabulü utanç verici bir durum olarak karşımıza çıkıyor.

Henüz reşit bile sayılmayan bir çocuğun böylesine organize bir işte, satış ve pazarlamasının yapıldığı bir olayda, rızasının olduğunun kabulü çok düşündürücü geleceğimiz için.

On üç yaşındaki bir çocuk ne derece sağlıklı bir karar verebilir? Bu çocuk kendi çocuğumuz olsa ne düşünürüz. Yine aynı hükmü verebilir miyiz? Hiç sanmıyorum. O bizim küçük bebeğimizdir daha, korunmaya muhtaç. Hiç kimselere güvenemeyiz. Gözümüzden bile sakınırız.

Ancak N.Ç’yi koruyan, kollayan olmamış. Kimi pazarlamış, kimi çocuk bedeninden faydalanmış utanmadan. Belki kendi kızları da vardı aynı yaşlarda ama onu hiç akıllarına bile getirmeden. Bir anlık zevkleri uğruna, bir çocuğun hayatını kararttıklarını hiç düşünmeden, hayvani hislerini tatmin ettiler N.Ç’nin o çocuk bedeninde.

Neresinden bakarsak bakalım, bu davanın her yanından haksızlık akıyor N.Ç açısından. Kir akıyor, N.Ç’nin mahfına sebep olan yirmi dört kişi açısından. Utanç akıyor, bu toplumun her parçasından ve umutsuzluk akıyor kadınların geleceği açısından…

16 Ocak 2013