Uzun sessizliğine...

Şu gecenin

Ve betonlarının karanlığında

Kimselere duyurmadığın

Sesinin fısıltısını duyabilsem.

Gökyüzüm

Kireçsiz, karanlık betonlar olsa da

Varsayayım ki

Geceyle gündüzü ayırabiliyorum

Yıldızlarım da var diyelim

Yine varsayayım ki

Sesin fısıltısıyla geldiğin de;

İşte, o seni duyduğum vakit sabah olsun.

Yalnız

Güneşi Şimal' den doğmalı

Ve de Şark' tan batmalı

Biliyorsun, sen gösterdin

Aklım hep oralar da

Sen de oralardasın

Belki Şimal' de (bu güzel olurdu)

Belki de Şark'tasın.

Bu dar ve küçük odalar

Dışarı dan gelen soğuk

Sesler

Taşları ezebileceği yanılgısıyla

Yere çarpılan

Yalnızca kendilerini ezebilenlerin

Ayaklarının sesleri.

Umursadığım bunlar değil..!

Hiç bir halinden habersiz

Hiç duymadığım sesinden

Bilgisiz

Aklımda kalan

Sadece Tanrı'lara gülen gözlerin

Ve parmaklarının arasından

Şimal' e bakan yüzün.

Hiç duymadığın sesim

Adını demeye uğraşıyor

Bildiğim, umursadığım bir tek bu...