Vazgeçtim

Sana bugün güneşli havalardan bahsedecektim.

Yaprağın yeşilinden, karanfilin kırmızısından, suyun berraklığından, havanın dinginliğinden. Sana bugün senden bahsedecektim; saçının yumuşaklığından, gözlerinin derinliğinden ve seni ne değin sevdiğimden.

Vazgeçtim.

Yürüdüğümüz yollardan bahsedecektim, takıntılarımdan, sözlerin gizeminden, merminin ateşinden, rüyalarımdan; rüyalarımdaki düşüşlerimden, uzun gel-gitlerin sonunda ansızın gerisin geri kendine koşan denizlerden, mehtabın muhteşem görünümünden, dilek tutmaya fırsat tanımadan kayan yıldızlardan, coşkuyla sarıp sarmalayan delişken arzulardan.

Vazgeçtim.

Hani soluksuz kalırsın da, çırpınan yüreğin dinlenmek için bir omuz arar ya, öylesi bir gün bugün, sana bugün sadakat bekleyen sözün büyüsünden bahsedecektim. Tansıksı bir güneş doğumunda ansızın dudaklarına bir buse gibi konan, koparılmış, yakılmış, yıkılmış, yok olmuş savaş alanlarından, barışın kucağına dualarla bırakılan o rüzgarın soyut ayininden bahsedecektim.

Vazgeçtim.

Umutların aktarıldığı söylenen kitap sayfalarından zorla koparılmış sözcüklerle konuşmaktan,

uzun yürümelerden sonra gözle dahi izlenebilen bir nota gibi takatsiz müziğin melodisine konmaktan, beklentilerin girdabında savrulan kesintisiz yakarışlarla sevginin sonsuz akıntısına kapılan yüreklere karışmaktan ve biçare düşüncelerimizin üzerine oynanan ölümcül bahisleri izlemekten bahsedecektim.

Vazgeçtim.

Vazgeçtim değinmelerden, bahsetmelerden, kapılmalardan, yıkılmalardan, zor dönüşlerden, virajlardan, geri gelinmez ölümlere türkü yakmaktan. Geldi ve geçiyor zaman: Gülün kokusu ardına bile bakmadan çoktan uzaklaştı, gizli serinliğine rağmen vazgeçti rüzgar tatlı okşamalardan ve kuşlar hepten ıraklaştı. Oysa, bugün ayyuka çıkmalıydı sesler, bugün kapılma zamanıydı geç kalınmış hayata. Bugün sıyrılırken geçmişten yeni ufuklara tırmanma zamanıydı. Konuşma zamanıydı bugün vazgeçilenlerden. Anlatacaktım.

Vazgeçtim.