Ve perde...

Hayatımızda öyle zamanlar olur ki yapayalnız hissederiz kendimizi... Sanki koskocaman dünyada bir başımıza kalmışız gibi... Akrabalar çok yabancı, dostlarımız çok uzak, sevgilimiz? Gerçekten sevmiş mi bizi? Ya da biz onu?İnandığımız her ne varsa yerle bir olur... Çığlıklarımızı kimse duymaz. Duysa da aldırmaz...

Her şey çok kötü gelir. Kendimizden şüpheye düşeriz. Kim bu insanlar? Bu kadar ortak yaşanmışlıklarımız olan, beraber güldüğümüz beraber ağladığımız, bizi mutlu eden, bizim mutlu ettiğimiz insanlar bunlar mıydıı? Neden bu kadar soğuk, duyarsız, uzak ve yabancılar?

Cevap basit aslında... Değişim.... Ya biz değişmişizdir ya da onlar. Onların hepsi aynı anda değişemeyeceğine göre değişen sakın biz olmayalım.

Biz değişmeye yani hayat sahnemiz dönmeye başladığında eskiye ait ne varsa görüş alanımızdan, hayat alanımızdan çıkar... Sihirli ve garip bir şekilde... Ve bu çıkış genellikle acı vericidir... Bize öyle gelir. Gerçekte olan bitense artık bizim o insanlarla, hayatımızdan çıktığını veya ulaşamadığımızı düşündüğümüz insanlarla aynı enerji frekansında olmayışımızdır.

Bizim seçtiğimiz hayat planında artık onlara yer ve rol yoktur. Onlar rollerini oynayıp, alkışlarını alıp sahneyi çoktan terk etmişlerdir.Onlara teşekkür ederek uğurlamak en iyisidir.

Belki yeni sahne ve yeni oyuncular hala ortalarda görünmüyordur. En zor bölümde budur zaten. Eskiyi kaybetmiş ama yeniyi hala göremiyoruzdur. Boşluk, yalnızlık, çaresizlik, ümitsizlik, hüzün, hayal kırıklığı, pişmanlık...

Güzel bir haberim var... Geçecek....

Dönüşler zordur... Baş döndürür, mide bulandırır, zihni karıştırır, görüşü bulanıklaştırır... Ama aslında sizin yeni oyunu sahneye koymanızı bekler. Eğer oyuna ve rolünüze karar verdiyseniz daha da önemlisi pazılın tamamını gördüyseniz..... Yeni perde açılmak üzere...

İyi oyunlar ve iyi seyirler...

Sevgilerimle....