Vuslat II

Sabahın ilk ışıkları,

Sessizliğin ardından duyulan ilk insan sesleri.

Gidiyorum.

Geliyorum.

Geride kalan silah, arkadaş sesleri,

Önümde kocaman dünya ve sen.

Bütün şiirlerimin yardımcı öznesi.

Sensizlik nöbetini vukuatsız devrediyorum şimdi,

Hazır oluyorum bütün olacaklara.

Emanet bırakıyorum silahımı.

Ve ben gidiyorum.

Ve ben geliyorum.

Sanki hiç gitmemiş gibi,

Sanki hiç gelmemiş gibi.

Zamanın şakasına gülüyorum,

Bir yandan "ne zaman" derken,

Bir yandan "ne çabuk" dedirten.

Kocaman umutlarla ve hikayelerle dolduruyorum valizimi,

Bütün yardımcı techizatımı kuşanıyorum

Ve uzun bir yolculuğa çıkıyorum şimdi.

Kelimelerden daha yakın,

Suskunluklardan daha uzak,

Yalandan uzak küçüğüm.

İşte geliyorum.

02.08.2011 14:00 / Kahramanmaraş

Yorumlarınız için teşekkürler.

Artık herhangi bir sayfaya baktığımda daha net bir görüntü oluşuyor. Her yazıda 'sen'i görüyo..