Ya sevmiyorsun ya da seviyorsun

O olmadığı zamanlar, kalabalık içinde bile onsuz olmaktan gelen derin yalnızlığı duymuyorsan; onun karşısında bütün duyguların felce uğramıyorsa; elini tuttuğunda için titremiyorsa; yüzüne baktığın zaman başın dönmüyorsa; “SEVMIYORSUN” demektir

Sokakta her yüzde ondan bir şeyler aramıyorsan; güzel bir manzara onu hatırlatmıyorsa; uykudan uyandığında yaşamakta olduğundan önce onu hatırlamıyorsan; omuzlarına dökülmüş saçları aşk saçan gözleri aklına gelmiyorsa; durup durup avuçlarının sıcaklığını özlemiyorsan; “SEVMIYORSUN” demektir

Dünyada yaşayan öteki insanların senin için hala bir değeri varsa; ona karşı tutumunu toplumun köhne ve manasız kurallarına göre ayarlıyorsan; ve açık açık sanki var olduğunu haykırırcasına sevdiğini söylemiyorsan; “SEVMIYORSUN” demektir

Yok o senin için her şeyden değerli ise; gözünü yumduğun an onu görebiliyorsan; o bütün şarkılarda, resimlerde, şiirlerde ise; ona muhtaç olduğunu söylemekten utanmıyorsan; senin içten ve büyük sevgine karşılık vermeyeceğinden korkmuyorsan; onun için herşeyi ama herşeyi yapacak güçü kendinde buluyorsan; her hali ile ayrı ayrı sana güzel geliyorsa; karşısında kendini bir çocuk gibi hissediyorsan; onun için bildiğin, bilmediğin bütün düşmanlıklara karşı koyabileceksen; o her geçen dakika sende biraz daha büyüyorsa ve kendine onu kendinden bile çok sevdiğini bütün inanmışlığınla itiraf edebiliyorsan; bir gün o seni hiç sevmediğini söylerse bile, senin sevginde azalma olmayacak ve ölünceye kadar onu sevgilerin en ölümsüzlüğüyle sevebileceksen gerçekte “SEVIYORSUN” demektir.