Yağmur - (gözlüğüm ıslanmasın)

Nasıl da seviyorum yağmuru, her şeyin ıslak ıslak olmasını. Havadaki nefes aldıran serinliği, nemi . Asfalt bile yağmurda daha güzel.

Çiçekler, bitkiler, suyun ağırlığı ile ezilse de sanki, çok şükür der gibiler. Ağaçlar sabırla bekliyorlar, suyun bedenlerini yalayarak akıp gitmesini, toprağa, köklerine ulaşmasını. Şimdi salyangozların zamanı, saklandıkları yerden çıkmalı ve su içmeliler. Doğanın sunduğu bu nimetle, onlarda coşar gibiler.

Belki de en talihsiz solucanlar, su içeyim derken, zavallılar, canlarından olacaklar. Kuşlar saklandıkları saçaklarda hazır, gözlüyorlar yağmurun dinmesini .

Elbette, şarkıdaki Arap Kızı gibi camdan bakarak seyretmek güzel yağmuru. Neden Arap Kızı’nı seçmişler, yabancı olan bu ten, suda akar gider mi sanmışlar, şarkıyı güfteleyen çocuklar.

Kediler gibi dolaşabilmeyi isterdim yağmurun altında. Suyun yüzüme vurmasını, ama tüylerimden kayıp gitmesini. Ne de olsa tembihlenmişiz bin kere, yağmurda ıslanma üşütürsün diye.

Taşlara vuran damlaların sesini dinlemek, tanıdık bir nağme ile keyiflenmek, ıslanınca renklerin canlanmasını izlemek, toprağın tozundan kurtulup sunduğu taze kokuyu içime çekebilmek, sadece, sadece bir yağmur süresince biraz ara verebilmek. Ne güzel olur, çocukluğumuzun ıslanma azarından kurtulduk ama, şimdide, gözlüğüm ıslanırsa başım döner diye endişelenmemek….

Behiye Işın – Aralık 2011

Bunlarda benim günlüğüm - 2