Yağmur

Yağmur yağsın istiyorum hep. Şöyle adamakıllı yağsın hem de. Bardaktan boşanırcasına... Nedense doğaya bakınca beni en çok yağmur şaşırtıyor. Kar çok sevindiriyor mesela. Garip bir huzur buluyorum karla kaplı yollara, ağaçlara, evlere bakarken. Fakat yağmur acaip şaşırtıyor beni.

Hele şimşekli, gökgürültülü bir yağmur varsa daha da çok şaşkın bir ifade oluyor yüzümde. Bardaktan boşanırcasına yağdığında ise insanlar kaçışırken ben uzun uzun yağmurda yürüyorum. Böyle yürüyerek sıçana dönmüş olarak eve gelmişliğim çoktur. Dün akşam yine öyle bir yağmur vardı ve ben dışarıdaydım. Dolmuşa binmek yerine eve yürüyerek geldim.Sonra bu durumu aslında çok sevdiğimi farkettim.

Yıllar önce bir arkadaşımın yanına tatile gitmiştim ve sağanak yağmurda ben dışarıdaydım. Arkadaşımın evi derenin kenarındaydı. Eve gittiğimde benim dereye düştüğümü sanmış çok telaşlanmışlardı.Çünkü üzerimdeki takım elbiseden sular akıyordu. Yurtta kalırken de bir ilkbahar günü öğleden sonra uyuyakalmıştım.Uyandığımda şakır şakır yağmur yağıyordu ve ben ayağımda terliklerle dışarı fırlamıştım.

Yağmurdan kaçan insanlara bir anlam veremiyorum. Doğanın en güzel olayı. Hayranlıkla ve şaşkınlıkla karışık duygular içinde yağmur altında yürümeye bayılıyorum.