Yağmurum ol aşk yağdır bana

Yağmuru seviyorum...

Bir akşam iş çıkışı. Hava henüz kararmaya yakın. Yağmur olanca güzelliği ile şehrin sokaklarına iniyor. Damlacıklar yerlere düşerken çıkardıkları darbeler yıldız gibi kayıyor yüreğime. Soğukça bir hava. Rüzgar sert değil ama esiyor işte.Yağmuru savuruyor yinede sağa,sola. Yüzüme bazen. İçimde yağmurdan daha fazla bir çoşku var. Onunla yarışıyor sanki. İçime yağan coşku yağmur kadar mı.? Olabilir diye geçiriyorum içimden.  Şemsiyem yok. Ellerimin biri cebimde. Diğerinde sigaram var. Yağmur ıslatsa da sigaramı kızamıyorum ona. İnsanlar biraz telaşla ve ıslanmamak için sağa sola koşturuyorlar. Acelele etmeleri yağmurdan olmalı diye düşünüyorum. Yoksa hayattan mı kaçıyorlar. Yağmur hayattır oysa. 

Adımlarımı hızlandırıyorum. Otobüz durağına sıkışan onlarca insan Önlerinden geçiyorum hızlıca. Durak çatısından ip gibi süzülen yağmurdan biraz içeri girenler kendilerini şanslı sayıyorlar. Ama dışarda bekleşenlerden bir çoğu şemsiyelerin altında. Yanda midyeci var. Naylon çekmiş üzerine ve midye tepsisini örtmeye çalışıyor. Yolocular uzaktan otobüsü görmek istiyorlar. Görmek mutluluk oluyor kendi otobüslerinin ışıklı tabelasını. Bazen bir adım durak önüne çıkıp tekrar içeri girerken söylenenlerde var. Kısa homurtular. Nerde kaldı bu otobüs.? Bu havada bu kadar azmı sefer olur.? Bense hiç birini önemsemiyorum. İçimde yaşam var. Hayat sevinci var.  Arabalar hızlıca geçiyorlar. Korna sesleri ile yağmur sesi karışıyor birbirine. 

Durağı geçtim. Biraz ilerdeki palmiye  ağacının dibinde siyah pardesülü sevgilim bekliyor. Yoldaki insanların arasından bakıyorum gözlerimi ayırmadan. Hava biraz daha kararmış ama sevgilimi seçebiliyorum. Elini kaldırır gibi yapıyor hafifçe utanarak. Sonra yavasşa iniyor eli. Benim gördüğümü anladığında. Yanına yaklaşıyorum. Sarılırken alnımdaki yağmur damlalarını eliyle siliyor.Çok ıslanmışsın diyor içinden. Duyuyorum.Sadece sarılıyoruz. Kısacık. Sonra elini tutuyorum. Parmaklarını sıkıca sararak. İki eli montumun  cebinde ısıtmaya çalışıyorum. 

Karşıya geçiyoruz hızlı adımlarla. Deniz kıyısında yürümek istiyoruz. Şehrin ışıkları artık iyiyce belli. Denize düşen yağmur damlaları küçük küçük dairelerle birbirinin içine geçiyor. Bir vapur yanaşıyor iskeleye.

Çok vaktimiz yok bu anı  birlikte yaşamaya. Ama her saniyesini beraber yaşamak  bizi mutlu ediyor. Belki bir saat bile sürmeyecek beraberliğimiz bu akşamda. Ama zaman değil önemsediğimiz.. Olumsuzluklar değil aklımıza gelen. Sadece birbirimizi hissetmenin sarılmanın ve beraberce yağmurda yürümenin keyfi ve mutluluğu. O anın özgürlüğünü yaşıyoruz. Paylaşmanın mutluluğunu hissediyoruz. Konuşmuyoruz bir müddet. Yanyana olmak en büyük haykırma değilmi.? Onu hissetmek ona dokunmak  ona sarılmak en güzel cümlelerden daha mutluluk verici değilmi.? Almındaki yağmur dalmasını eliyle silmesinin hangi kelimelerle anlatabilirsiniz.? Yerini ne tutabilir. Dudaklarıyla cümleleri ifade etmesi bana yetiyor fazlasıyla.