Mevsim sonbahar

Ağır ağır esmeye başladı deli rüzgar. Yerlere dökülen sarı yapraklar, sert bir iklimin habercisi gibi yüreğime dokunuyor. Duyduğum her ayak sesi senden bir haber. Dinlediğim her şarkıda söyleyemediklerim var.

 

Caddenin ortasında öylece durdum izliyorum. Bütün bakışlar farklı, tatlı bir telaş var koşuşturan bedenlerde. Şehrin en gürültülü yerinde içimde bir sessizlik ve sensizlik hakim. Trafik sabırsız insanlarla dolu. Korna sesleri kulaklarımı tırmalıyor. Nihayet yeşil ışık ve karşıdan karşıya geçiyorum. Atılan her adım kim bilir nereye gidiyor. Bir annenin çocuğundan ayrılması kadar buruk etraf. Duygularım buz gibi, üşüyorum.

 

Kim bilir hangi iklimin tesiri beynimde. Küçük adımlarla yürümeye devam ediyorum nereye yürüdüğümü bilmeden. İçimde hafif bir kıpırtı, sanki yakın bir yerden geçiyorsun. Bu öyle kuvvetli bir duygu ki hissediyorum. Belki bir arka sokakta, belki önümden geçen herhangi bir arabada belki de köşedeki pastanedesin bilmiyorum. Özlemim tarifsiz.

 

Kaç zaman oldu bilinmez. Zaman hızla akıp gidiyor. Ve ben zamana engel olamıyorum. Beynimde cevaplayamadığım sorular. İlk kez kendimle çelişiyorum. Giden gerçekten ben miydim yoksa sen benden gideli çok mu oldu söyle? Pişmanlıklar fayda etmiyor yaralarıma. İçimdeki yıldızlar sönük. Her yeni gün sana uyanıyor kırgın duygular. Gitmekle kalmak arasında ağır bir savaş var. Adımlarımın sana yöneldiği her an kulaklarımda  hatırlamak istemediğim cümleler çınlıyor! Öyle yormuş ki seven bu kalbi istese de gelemiyor!

 

Bak yine gün ağardı. Ben sabahın ilk ışıklarında içimde biriktirdiklerimle başbaşayım. Kendime bile itiraf edemediğim kelimeler beynimi kemiriyor. Resimlerine bakamıyorum. Çünkü gözlerin bir şeyler anlatmak ister gibi hüzünlü. Görmek istemediğim ne varsa kaldırdım. Sana ait bir şey görmek içimi acıtıyor. Görmüyorum. Lakin gönül gözümde sakladıklarımı kaldıramıyorum. Nereye gitsem peşimi bırakmıyor. Uyuduğum yatak, oturduğum ev, yürüdüğüm sokak… Neden hala burdasın git. Kurtulmak istiyorum artık bıraktığın anılardan. Gözlerimi nereye çevirsem orda olmandan sıkıldım. Sen bu yarım kalmış filmin tamamlanmamış bir parçasısın. Hiç bir zaman çözülemeyecek bir karışıklıkta kayboldun. Kendimle birlikte yok ettim seni.

 

İlk kez bu kadar kararlı bakışlarım. Gittiğin yerde kal anılarım. Kendime yeni sayfalar açtım. Farklı hayatlara karıştı duygularım. Ortalıkta bir sürü ben dolaşıyor sensiz dimdik ayakta. Mevsim sonbahar  ve ben vazgeçtim aşk!!! Kelimelerinin yüreğime işleyen sihrinden, zamansız gelip gitmelerinden, gözlerim için sarf ettiğin onca cümleden ben vazgeçtim. Artık bakma ve yazma..,