Yalan söylenmesi değil insanların inanması önemli

Yalan söyleyenlere kızıyor fakat inananlara kızmıyorsunuz, niye ki? Ben inanmadıktan sonra isterse kırk yalan Memiş olsun neye yarar… Sorun yalan söylemekte değil yalana inanmakta.

Amcam saf, bilgisiz, kendini yetiştirmemiş diyor ki yalan söyleyen beni kandırır. Paramı pulumu, malımı mülkümü elimden alır; başka menfaatler sağlar, zararlar verir... Yalan söylemesin! Olur, emrin başüstüne! E sen kanmasan bunları yapabilir mi? Bunlar o yalan söylediği için değil sen inandığın için oluyor. Onun bunun söylediği yalana inanıp çarpılanlar bırakın çarpılsın. Kendini yetiştirsin kardeşim.  Bu alanda ekmek çok. Bu yüzden her taraf yalancı dolu. 

Seni kandırıyor, alıyor malını mülkünü gidiyor. Sen kandırılmak için hazır bekliyorsun. Adam niye çalışsın ki.  Bilgin yoksa bilgilen. Tecrüben yoksa tecrübe kazan. Kimse seni kandıramazsın.  Yeri gelince şark kurnazlığını biliyorsun ama. Senden de kurnazı çıkınca yan yan yürüyorsun “Devlet hapislerde çürütsün. Allah kahretsin”  Adam cebinden parayı zorla mı alıyor, kanma! Bir de beddua ediyorsun. İşi bu adamın. Çok da güzel bir meslek, ben bile düşünüyorum!

Sakallıya derim, onu kötü ilan ederim “yalancısın yalancı…” Saf saf inanan noluyor peki! Amcam bilgisiz isen yetiştir kendini! Bu dünyanın ne yalanı ne de yalancısı biter. Sen inanırsan valla ben de yalan söylerim. Hemi de kandırır her şeyini elinden alırım! İnanma kardeşim! Siz böyle saf saf inandığınız için yalancılar var. Yalancılık bir meslek, hem de karlı bir meslek. Bu işi iyi yapan köşeyi dönüyor. Yalan söyleyen karaktersizmiş, çok da umurundaydı, senin karakter dediğin şeyle adam affedersin kı… nı yıkıyor!

Herkes  yalancının sırtına binmiş… Enayiye, saf’a laf söyleyen yok. Sen inanırsan adam tabii ki yalan söyler; sanki babanın oğlu. Yalancılık adilikmiş… İnanana bir şey yok. Kör kalmış, hayatı bilmiyor, ona çarpılıyor buna çarpılıyor “Allah’ından bul yalancı” diye bağırıyor. Yalancılık adilikmiş, saflık ne peki! Sakın ola  kendinizi hiç suçlamayın!