- Kategori
- Şiir
Yalnızlık borcu… Ödersin

Büyük heveslerle koştuk kıyıya, kıyı deniz, deniz kıyı... Denizde sen, sende deniz... Ben deniz.
Yalnızsındır
Tek başına...
Güya özgürsündür.
Bir masa başında, leptop
Veya bir deniz kenarında
Kimsesiz…
Tahsin yücel
“Karım beni ensemden tanır.”
Dermiş.
Yüz yüze olamazsın
Hiçbir şeyle.
Şimdi sen
Borçlusundur yalnızlığa
Diyetini ödemek için.
Bazen
O kadar hay huy arasında
Yalnızsındır…
Ama
Nietzsche;
“Yalnızlık Allaha mahsus “
Demiş
Yazarları saymazsak…
Yalnızsan ki..!
Çoğu öylesindir
Borcunu ödersin…