Yalnızlık neydi?

Yalnızlık neydi?

Kalabalığın ortasında sessizliğin sesini dinlemek,

Milyon nüfuslu bir şehirde bir başına kaldığını mı düşünmekti?

Yoksa sürekli hata yapmak,

Değerini bilmeyen insanlara gereğinden fazla değer verip,

Yanlış insanları, sırf yalnız kalmamak adına dost edinip…Hayatımıza dahil etmek miydi?

Ya da hiçbir zaman başını yaslayacağın, gerçek bir omuz bulamamak mıydı?

*******

Hayat bazen çok zor gelir insana.. Sanki bütün taşlar, üzerinize gelmişte hiç kalkamayacakmışçasına zor..

Bazen avazınız çıktıkça bağırırsınız, bazen de susar sustukça içinizdeki çığlıkları dinlersiniz…

Aslında insanı mutsuz, huzursuz eden tek şey nedir biliyor musunuz?

Kabullenmemek…

Beklentilerin gerçekleşmemesi durumunda isyan etmek ve yalnız olduğunu düşünmek..

İnsanoğlu türlü türlü acıyla karşılaşıyor bu dünyada, çünkü Yaradan bu dünyanın düzenini böyle kurmuş..

Bizlerin dünyada varoluş amacı imtihan olmak.

İşte asıl nokta, Yüce Yaratıcının gücünün karşısında hiçliğimizi kabul etmek, isyan etmemek ve kabullenip, Yaradana yaslanmak.

Sevginin gücünü bilmek, içinde hissetmek, Ve… O’na güvenip yaslanmak inanılmaz güzel..

İnsan ne kadar kalabalık ortamda bulunursa bulunsun, ne kadar yaşam şartları iyi olursa olsun eğer Mutlak varlığı fark edemiyorsa, ne kalabalıklar çare olur yalnızlığına… ne de güzel sözler huzur verir yüreğine..

O’nun varlığını hissetmek; tıpkı çölde yalnız kaldığında ne zaman susarsan, orada sürekli akan bir çeşmenin olduğunu bilmek gibidir.

Ümitsiz, şükürsüz ve sabırsız olmamanız dileğiyle.

Sevgi ve ışıkla.