Yalnızlık senfonisi

Ağladı şarkılar bu gece,
Geçmiş süzülüverdi gözlerimden.
Hiç böyle karanlık olmamıştı gece,
Bir yalnızlık senfonisi eşliğinde,
Yudumladım zamanın en acısını,
En acısını, en sarhoşunu,
Döndü durdu anılar odada...
Çok eskiden böyle değildi sevdalar,
Çok eskiden duygular vardı mektuplar dolusu,
Sevgiler harcanmazdı öyle kolay,
Bitmezdi aşklar telefonda bir mesajla,
Eskiden..
Hani bizde yoktuk o zamanlar.
Hani..
Belkide çocuktuk.
Şarkılarda yaşardı aşklar,
Şarkılarla başlardı, şarkılarla biterdi.
Bizde yoktuk.
Çocuktuk...
Oyunlarımıza sığınırdık.
Büyümek böyle olmamalıydı,
Acı vermemeliydi yaşamak kadar,
Kirlenmemeliydik,
Gökyüzüde mavi kalmalıydı.
Sonbaharda aşık olmalıydık..
Yapraklar dökülürken,
Sarı bir sonbaharda sevmeliydik,
Yapraklarımız dökülmeden..
Yazın aşık olmak kolay,
Sonbahar olmalıydı sevgimizin şahidi...
Şimdi gece daha da karanlık.
Sokak lambaları aydınlatmıyor önümü,
Yıldızların ışığı söndü,
Yalnızlığımın şahidi sadece gecenin karanlığı şimdi....