Yaradan'a'' şakaydı'' diyemedim...

Sarsılmadan yaşam sürmüyor elbet.

Ama bu ucu açık

Gün batımları.

Sızı olup içine daldığım şarkılar.

Hasreti çekilen kokusu, ellerinin.

Hep bu anlarda şikayetçi olunuyor senden.

Bu anların birinde,

Coştu yaradan.

Ve alıverdi içimdeki seni, benden

Çok özleyince seni.

Şikayetçi olmuştum.

Birden bitiverdin bende..

Sanırdım ki.

Seni çekip çıkarırsam.

Sevgi kaybından öleceğim.

Ortalık sel , gözyaşından umman.

Hiçbiri olmadı.

Seni alınca içimden yaradan.

Sanki üzüldüm önce.

Ne de olsa alışkanlık.

Bir de heyecandın bana yapışan.

Ve bir gün,

Ya yolumu ona çıkar,

Sevgisiyle kavrulayım.

Yada azalt, unuttur bendeki onu.

Demiştim ama, şakadan.

O yüzden yoksun şimdi…

Bende.

Şarkılarda,

İçimdeki çerçeve boş.

Şiirler sensiz bu yüzden.

Şakaydı …

Diyemedim…