Yargısız infaz

Mutsuzluğun gölgesine sığınmak ne denli mutlu eder kişiyi diye düşündüm az önce
yaşadığı binlerce olumsuz olayın arkasından
böylesine bir yol izlemek adına,
yeni bir yola koyulmak...

Mutlu edebilir miydi düşünen ya da düşündüren gerçeği güldürebilmek her zaman ne kadar da zor bir iş diye duyarız, oysa hüzünlenip ağlamak ne kadar da kolay
okuduğumuz bir haberde, hikayede ya da şiir de..
duyduğumuz her bir şarkının
her bir melodinin ayrı bir iz bıraktığını farkedip
hüzünlenip ağlamazmıyız hemen...

Ağlamak
...:))
gülerim işte bu sözcüğe
davranış şeklinin sonrasında yüzde oluşan şişliklere
ne değişiyor ya da neleri geri getirebiliyor gözyaşları?
hemen arkasından mutlu olabilmeyi başarabilen var mıdır?
yoksa günlerdir üst tarafımda siyah bir örtü var bir çeşit protesto ediyorum yüreğimi hergün mutlaka siyahın ağırlığı hakim olan bir kazak yada tişört giyiyorum üzerime
dedim ya
protesto ediyorum yüreğimi
farklı farklı renklere alışık olan bu yüreği bir daha
o çeşni haline dönmemesi adına
yada yas tutuyorum kendimce
oysa kendimi bildim bile asil bulmuşumdur bu rengi
ama bu sefer,
sırf
giriştiği tüm eğlemleri başarısızlıkla sonuçlayıp kendini bir türlü ifade ettiremeyen bir budala olduğu için seçtim bu rengi
asil olan bu reng'e bir kızgınlık yok asla
sadece
yüreğe
akıl almaz hatalar yapmaya gebe
bilinen tüm mantık kurallarını çekmeceye gizlemeye gücü yeten
duyarsız bu yüreğe...
haketmediği için hiçbir şeyi...
Akıllanmaz diyorum her seferinde
her seferinde,
bu kısır döngünün girdabına mahkum ya bu yürek
sorgulamadan önce karar
karardan önce infaz var ya nasıl olsa....